Alfa Erkek Olma Çabasının Günümüzdeki İnsan Yaşamına Uyumsuzluğunun Kısa Bir Özeti
"adamda liderlik vasfı yok bir kere"
alfa erkek olmak istiyorsanız her şeyden önce şempanze veya goril olduğunuzdan emin olun. çünkü homo sapienslerde alfalık yok. başka akrabalarında da pek yok. karizmatik olmak var (uzun boy, derin ses, bakımlı cilt, yumuşacık eller...nivea sponsor oluyor da entry'e) ama alfalık yok. eğer yakın çevreniz ekseriyetle gorillerden oluşmuyorsa bu işi bırakın.
doğadaki alfalıkla, bu pop-kültür alfalığı arasındaki fark ne?
1) alfa erkeğin genelde bir alfa kadını olur ve çok tatava yapamaz ona.
2) alfa erkek her yerde her daim alfadır, part-time mesai yapmaz.
halbuki insan aynı anda birden fazla hiyerarşinin içinde.
mesela evin alfası baban veya anandır, işyerinde patrondur, boks kulubünde mike tyson'dır. dans kulubünde gay bir herif, barda yakışıklı bir müdavim, camiide imam, okulda hoca, askerde albay, apartmanda o albayın emeklisi, mahkemede hakim, hastanede doktor, karakolda polis, uçakta pilot, gemide kaptan.
içiçe geçmiş bir sürü çöplük. birinde öten horoz sensen, kalan yirmisinde dinleyicisin.
sabah alfa diye güne başlar, akşama kadar tüm alfabeyi gezer gelirsin. bu sosyal esnekliği gösteremeyip kompleks yapanlar için apayrı bir teknik terim var: asshole.
(alfalık fikrinin popüler kültüre girişini merak ediyorsanız, new york magazine'de güzel bir makale var. 60'lardan önce esamesi okunmuyormuş meğer. ben hep var sanıyordum, zamanla azalmıştır sanıyordum, tam tersiymiş.)
