"iyilik yap denize at" demişler ama atamadım. dayanamayıp anlatacağım. kardeşim maltepe'de orhangazi ilköğretim okulu'nda sınava giriyor. saat 9:20'de okula geldik sohbet ediyoruz.

"hayatın bu sınava bağlı değil, rahat ol" geyikleri dönerken anons yapıldı, öğrencilerin sınıflara girmesi gerektiği söylendi.

öptüm, gaz verip yolladım. elimde kahve ile girişin karşısına oturdum, velileri bahçeden şutlayacakları saati bekliyorum.

aksiyon burada başlıyor...

feryat figan bir kız binadan fırladı 'anneeee' diyerek haykırmaya başladı. koşarken bir taraftan da 'orhangazi değil osmangazi' demez mi?

saate baktım 09:44, kız okulun önünde hüngür hüngür ağlıyor, annesi de ağlamaya başlamaz mı?

yemin ediyorum bana bir haller oldu. bir an her şeyi unuttum, bildiğin hayatımın amacıymış gibi yerimden fırladım.

50 metre koşup kızın elinden giriş belgesini aldım, adresi haritada bulup beklemelerini söyledim. 

araba 300 metre mesafede, ben günde 2 paket sigara içiyorum ve hayatımın deparını atıyorum.

arabanın ilk sahibi sakarya il emniyet müdürü, 2. sahibine satarken çakarları sökmüşler ama siren duruyor.

dörtlüleri yaktım, sireni çalıştırdım saniyeler içinde okulun önündeyim.

kız ve annesi arabaya atladı, 7 km yol ve 10 dakikadan biraz fazla zaman var.

7 milyar insanın önünde konuşma yapsam dudağım titremez ama adrenalin varille salgılanıyor.

ve evet, 09.58.

okula bir girişim var, padişah saraya böyle girmemiştir.

kız sarılıp öyle öptü ki, master card reklamı aklıma geldi.

"paranın satın alamayacağı şeyler vardır, gerisi için onemliuyarilar"

umarım başarırsın canım, iyi şanslar...