açlık grevi: ag
ölüm orucu: öo

aslında fark iki şekilde açıklanabilir; teknik ve siyasi olarak. teknik fark görece önemsizdir, siyasi fark ise asıl farktır.

teknik fark

türkiye zindanlarında genelde ag içinde şeker ve su dışında çay, oralet, bonbon, ıhlamur vs. ve bazen b1 vitamini alınır. öo'ya geçildiğinde ise yalnızca su ve şeker (b1 alındığı da oldu) alınır. ha, ama dediğim gibi bu döneme ve ülkeye göre değişir. 80 döneminde şekerin bile çok az alınabildiği ag'ler yapıldı, çünkü idareler şeker vermiyordu. ama örneğin arjantin'de öo'daki tutsakların süt aldığını hatırlıyorum.

siyasi fark

ag de öo da siyasi eylemlerdir ve asıl farkları da bu noktadadır. ag'yi taleplerin kabul edilmeden yahut siyasi bir zafer elde etmeden bırakabilirsin. örneğin öcalan "bırakın" çağrısı yapar (bu örneği gelişigüzel seçmedim), bakanlık "bir bakalım" der vs. ve ag bırakılabilir. bunda sorun da yoktur, öo demediğin için sonuna kadar gitmek zorunda değilsin (ama 1996 ölüm orucu sürecinde biz süresiz ag yapıyoruz diyen bir siyaset 3 şehit verdi, yani ag, ölüm olmaz demek değildir). ama eğer eyleme öo dediysen, ya kazanır ya ölürsün.

kazanmak da pratik ve siyasi olabilir; yani taleplerinin önemli bir kısmı kabul edilir, yahut eylem öyle önemli bir siyasi etki doğurur ki hasmın karşısında ezilir, zaten bu durumda uzun vadede çoğunlukla pratik talepler de kabul edilmiş olur. 1984 ölüm orucu, tek tip elbiseye karşı yapıldı, eylem 4 şehitle bittiğinde tek tip elbise yönetmeliği kaldırılmadı, ama birkaç sene içinde tek tip de kalmadı, tek tip için yapılan işkenceler de. çünkü eylem sonuçları bugün de süren muazzam bir etki yaratmıştı ve 1980 karanlığında önemli bir gedik açmıştı.

özetle

ag ve öo arasındaki fark siyasidir: ag'de eylem şu veya bu sebeple sonlandırılabilir; öo'da ise ya kazanılır ya ölünür. şeker, su, b1 falan ise taşa yazılı kurallar değildir, her eylem kendi kurallarını kendisi koyar.