Başarısızlık Duygusunun İnsana Kazandırdığı Şeyler
tek başına başarısızlık değil de, başarısızlıktan sonra gelişen olaylar bence insana katkıda bulunuyor.
mesela hayat devam ediyor. anlıyosun ki, lan aslında dünyanın sonu değilmiş. başaramadığın şey sandığın kadar önemli değilmiş, onsuz da oluyomuş. ucunda ölüm yok ya. sonraki girişimlerinde daha bir rahat davranmaya başlıyorsun. 'olursa olur, olmazsa olmaz, ben elimden geleni yapayım'cılık başlıyor, hayat bir güzelleşiyor, kolaylaşıyor.
nerede hata yapıp başaramadığına bakıyorsun, bir gerçekçilik çöküyor üstüne. mesela mükemmeliyetçilik kadar insanı başarısızlığa götüren birşey görmedim. her şeyin mükemmel olmasını beklemek hiç gerçekçi değil, gerçekçi olmayan bu amaca ulaşmak için 100 öğeden 70-80'ini mesela mükemmel yapabilecekken, hepsini batırıyorsun. halbuki başarısız olduktan sonra diyorsun ki, hiç olmayacağına, olduğu kadar olsaydı bari. bir 'olduğu kadar yav'cılık geliyor.
bir de başarısızlıktan sonra kendi tepkine göre kendini tanıyorsun. mesela hep sanıyordun ki, yeterince iradeli olsa rocky son yumruktan sonra hadi be koçum son bir zorlasa, bir kalksa, bir daha... hadi be..
bok hadi be. anlıyorsun ki irade bir yere kadar. kendininkinin nereye kadar olduğunu anlıyorsun. bu da seni ayrı bir hayal kırıklığına sürüklüyor çünkü sanıyordun ki sen şurada gösterdiğinden daha yüksek iradeye sahipsin. yalan. değilmişsin. çıktı kabak gibi ortaya. kendinden nefret edip kendine kızıcan bi süre ama başarısızlığın dünyanın sonu olmadığını anlamıştık zaten, o yüzden az iradeli çok iradeli, ne fark eder, koy götüne rahvan gitsin. normal bir insanmışsın işte, süper kahraman değilmişsin. normal olmak o kadar da kötü değil. bundan sonrası elinden geleni yapıp olduğu kadarını elde etmek.
hayat ilerlemeye devam ettikçe de, olduğu kadarı, olduğu kadarı diye diye, olduğu kadar başarılar elde ettikçe de fark edeceksin ki, olduğu kadarı aslında baya bir yüklü başarı ediyor. zaman ilerledikçe belki başta seni başarısızlığa uğratan durumu da başaracaksın, hem de fersah fersah.. ama artık önemsiz olacak.
sen ise güçlenmiş olacaksın. başarısızlıkla yıkılmayacaksın, hadi be diyip son bir yumruk atmak için ayağa kalkabilmeye başladığını fark edeceksin. gerçekçi sorunlara gerçekçi çözümlerle yaklaşmayı öğrenmiş olacaksın. süper kahraman değil, normal bir insan olmaktan mutlu olmaya başlayacaksın.