2014 mart ortası civarı hayatımda ilk defa geçirdiğim epilepsi atağından sonra çekilen mr ile öğrendiğim hastalığım. ilk anda doktorlar mr görüntülerinden bunun iyi huylu bir tümör olduğunu söylediler. izmir'de birkaç doktora daha gösterdik görüntüleri ve hepsi o kadar eminlerdi ki iyi huylu olduğundan. hiç şüphe etmedik. ancak tümör beynin konuşma merkezine yakın olduğundan daha teknolojik bir hastanede ameliyat olmaya karar verdim ve tuttuk istanbul'un yolunu. 19 martta ameliyat oldum ve doktor ameliyatın çok başarılı geçtiğini söyledi. ama tümörün çeşidini öğrenmemiz için patoloji sonuçlarını beklememiz gerekiyordu. nihayet sonuçlar çıkmıştı ameliyattan bir hafta sonra. 

ilk şoku o an yaşadım. tümür kötü huyluydu, grade 3 - anaplastic oligoastroctym. yıkıldım. ortalama olarak 6-7 yıllık ömür biçiliyor bu tümüre sahip olanlara. neyse dedim, 6-7 yılda çok şey yapılır; şu an 2 yaşına yeni basan oğlumun en azından biraz büyüdüğünü görürüm diye avuttum kendimi. derken; doktor bir test daha yaptıralım dedi. 1p19q diye bir test. neyse onu da yaptırdık; sonuç olumsuz. bu sefer yaklaşık "survival time" yarı yarıya düştü. kalan ömrüm yaklaşık 2,5 - 3 yıl. hayat böyle bir şey işte. iki ay önce hiç bir şeyi olmayan ben; şimdi kalan 3 yıllık ömrümde neler yapmalıyım diye düşünüyorum. hayattan hiçbir beklentim kalmadı. kendimi bu kadar sağlıklı hissederken neden 3 yıl sonra ölecekmişim diye soruyorum bu boktan hayata. ulan sadece 33 yaşındayım lan ben. ölmek için çok gencim. oğlum var benim lan 2 yaşında. karım var benim dünyalar güzeli; gencecik. amk bu hayatın.

edit 1:

6 haftalik radyoterapi nami diger isin tedavisi, ardindan kemoterapi almaya basladim. hersey yolunda gidiyor. sevgili arkadaslarim, kaygilanmayin lutfen, ben bu hastaligi yenmezsen adam degilim. oyle kolay olmeyecegim.

edit 2:

tarih 6 agustos 2014. bok gibi bir kemoterapi dönemi geçirdim ilk iki ay; üçüncü ay mide ilaçlarını değiştirdik; kortizonlu bir ilaç ekledik. nispeten daha az yan etkili geçti bu ay. en azından şimdilik hiç kusmadım. bu güzel haber. diğer güzel haber de beşiktaşımdan geldi bu akşam 3-1 yendik; demba ba 3 golle beni mutlu etti. demba ba nın sözlükteki başlığına girince bizim çocukların adama lakap olarak kemoterapi koyduğunu gördüm beşiktaş kanserine çare olabileceği için :) hay enterasan gerecekten. herkese sevgiler saygılar.

edit 3: 

26 ekim 2014. kemoterapi devam ediyor. hersey yolunda simdilik. tumor kalintilarinda gerileme oldugunu soyledi doktorlar. bu guzel bir haber oldu hepimizi icin. bir de bugun bbc de beyin kanserine yonelik bir tedavinin olabilecegine dair bir haber vardi. ılgilenen arkadaslar icin linki asagida. bir umut belki.
cancer-killing cells made in the lab - http://www.bbc.co.uk/news/health-29756238

edit 4:

19 aralık 2014. yine istanbul yollarındaydım eşimle beraber. mr çekildim, doktor muayenesi oldum. sonuçlar oldukça iyi. doktor tümürün tamamen temizlendiğini söyledi ancak kötü huylu olduğundan dolayı, tekrarlama ihtimaline karşı en az 5 ay daha kemoterapinin devam etmesi gerektiğini söyledi. 5 ay sonra yine mr çekilip duruma göre hareket edeceğiz ama umutluyuz, güçlüyüz, yüzümüz gülüyor. muayene için sıra beklerken yanımdaki adamın sol tarafı feçliydi. sol kolunu hiç kullanamıyor, sağ eliyle sol elini düzeltiyordu. bugünlere de şükür dedim içimden.

edit 5: 

6 mart 2015. her şey yolunda gidiyor, aralıktaki mr dan sonra 5 ay sonra tekrar mr çektir demişti doktorum. bir sonraki mr ı bekliyoruz. kemoterapiler devam ediyor. büyük olasılıkla iki ay daha alıp sonra bırakacağım. her sabah yeni güne şükrederek uyanıyoruz eşimle. oğlumla, eşimle, dostlarımla güzel vakit geçirmeye çalışıyorum, biliyorum ki bunu yapacak fırsatı bulamayanlar var. kısacası, mutluyum :) hayat güzel.

edit 6:

5 mayıs 2015. bir hafta önce gittiğim mr sonuçları temiz çıktı, herhangi bir ilerleme yok. kemoterapiyi durdurduk. ancak daha sık takip yapacak doktor. 5 ay yerine 3 ayda bir mr çektireceğim. kısacası çıkan sonuç şu oldu, kemo denilen illetten bir yıl sonra kurtulmuş oldum. yani normal hayatıma geri dönüyorum. bu çok sevindirici bir haber oldu benim için. eşime telefonda bu güzel haberi verdiğimde gözlerimden yaşlar geldi. "mutluluktan ağlamak" gerçekmiş, bunu yaşadım :) umarım bu entrye yeni eklemeler yapmak durumunda kalmam. bana bu süreçte mesajlarıyla destek olan tüm arkadaşlara da sonsuz teşekkür ederim.

edit 7:

22 eylul 2016 son edit uzerinden epeyce zaman gecti. bu zaman diliminde bir kac defa mr cektirdim, en sonuncusu bugundu. aslinda bu mr sonucunu bekledim bu edit icin. pamir hocam sagolsun (gercekten) sonuclar cok guzel dedi bir kez daha. allah ona uzun omur versin, cok insani kurtarmistir, omrunu uzatmistir eminim ki. mutlu bir sekilde donuyorum ızmire, evime. beni merak edip halimi hatrimi sora bir dolu guzel yurekli ekşici dostlara da cok tesekkur ederim. sizler de sagolun gercekten. bir sonraki mr bes ay sonra, yani subat 2017.

edit 8: 

6 mart 2017 , geçen hafta carşamba günü son mr çekildi, sonuçlar bir önceki ile aynı. yani herhangi bir nüks yok. ancak 5 aylık aralarla mr kontrolüne devam edeceğiz dedi pamir hocam. hadi sıkı bas, diyerek kapıdan uğurladı :) bu arada ameliyat tarihinden itibaren yaklaşık üç yıl geçmiş oldu. bu süreçte her şey çok güzel geçti. umarım böyle gitmeye devam eder yaşamaya doyana kadar çünkü yaşanacak çok şey var daha.