diyelim ki mürettebatın en cesuru olarak karadeliğe güvenli bir uzaklıkta duran uzay gemisinden ayrıldık ve karadeliğe doğru aheste aheste yol alıyoruz. henüz anormal bir şey hissetmiyoruz. karadeliğin olay ufkuna yaklaşırken zaman bizim için gittikçe daha yavaş geçmeye başlıyor fakat saatimize baktığımızda normal çalıştığını görüyoruz. çünkü bu yavaşlık aslında dışarıda geçen zamana göre. eğer bizim karadeliğin uzağında bekleyen uzay gemisindeki bir saati görebilme imkanımız olsa, onun fırıl fırıl döndüğüne şahit olurduk. çünkü içinde bulunduğumuz zaman onlarınkinden çok daha yavaş akıyor. eğer bu noktada olay ufkunun içine girmeden geri dönmeyi başarabilsek, arkadaşlarımızın bizden çok daha fazla yaşlandığına tanık olurduk.

ve olay ufkunun içinde...

bizim için olay ufkuna girdiğimizi, yani artık geri dönüşün olmadığını anlayacağımız bir an olmayacak. çünkü hala serbest düşüşteyiz ve karadeliğin güçlü çekim kuvveti, bedenimizin her noktasına aynı şiddette etki yapıyor. bu noktadan sonra artık dışarıda bekleyen uzay gemimize herhangi bir işaret, mesaj göndermemiz mümkün değil. çünkü bulunduğumuz yerden dışarı ışık dahi çıkamıyor. ama içeri giriş serbest. yani dışarda olan biteni izlemeye devam ediyoruz. tabii biraz garip geliyor çünkü güçlü kütle çekimi ışığı eğip büküyor. ayrıca dışarıdaki zaman bizden daha hızlı aktığından, etrafta olan biteni hızlandırılmış film gibi izliyoruz. bir bakıyoruz bizi uzaklarda bekleyen uzay gemisi bizden ümidi keserek uzaklaşıp gözden kayboluyor mesela.

karadeliğin içindeki tekillik dediğimiz yere doğru düşmeye devam ederken bir noktada artık çekim kuvveti tüm bedenimize eşit olarak etki etmemeye başlıyor. öyle ki ayaklarımız merkeze daha yakın olduğu için kafamızdan daha fazla çekilmeye başlıyor. çünkü artık kafamıza ve ayaklarımıza etki eden çekim kuvveti arasındaki fark çok büyük. işte yolculuğumuzda son hissettiğimiz şey bu boyumuzun uzama hissi olacak. hemen sonrasında vücudumuz moleküllerine ayrılarak tekillikte kaybolacak.

yaşadıklarımızın kısa bir özeti:

karadeliğin dışındaki uzay gemimizden bizi seyreden arkadaşlarımız ise olan bitenden habersizler. çünkü onlar bizi karadeliğin olay ufkuna yaklaştıkça giderek yavaşlıyor olarak görecekler. biz olay ufkunu geçip öldükten sonra bile arkadaşlarımız olay ufkuna vardığımızı bir türlü göremeyecekler.