geçtiğimiz yıl boyunca amerikalı bir yapımcıya mesajlar atıp durdum, bu mesajların hiçbiri ulaşmadı. ben de dayanamadım ve bu abiyi aradım, telefonu açan puslu, uykudan yeni uyanmış bir kadının sesiydi.

bundan sonrasını diyalog olarak yazıyorum.

kalemdefter: merhaba ben (buraya yapımcının adı gelecek) ile görüşecektim.

kadın: bilemiyorum, doğru aradığınıza emin misiniz?

kalemdefter: elbette doğru aradım. eyalette sizin stüdyonun numarasını doğrulamak güç değil.

kadın: haklısınız (bunu söylerken bir kurşun kalemle saçlarını topluyormuş gibi hissettim, kısa bir sessizlik oldu) ben, afedersiniz, algım dağıldı, ne için aradım demiştiniz?

kalemdefter: bir şey demedim, jazz tarihi hakkında yapılmış kapsamlı bir araştırmanın kültürel kısmıyla ilgili bir röportaj sözü vermişti bana, fakat her şey aksayınca epey bir zaman erteledik, sonra da ben ulaşamadım. ülkemde işler karışmıştı.

kadın: sahi siz nereden arıyordunuz?

kalemdefter: türkiye! 

kadın: ah, orayı biliyorum, yaşadım bile orada.

kalemdefter: sahi mi, ne kadar yaşadınız ve nerede?

kadın: bodrum. eh, yeterince yaşadım işte. izninizle (bir şey yudumluyor ve yutkunma sesi duyuyorum)

kalemdefter: eğer uygun değilse başka bir vakitte gene arayabilirim.

kadın: aslında, uygun denemez, ama uygun olmadığı anlamına da gelmiyor. (gülüyor)

kalemdefter: siz iyi misiniz? (ben de ağzımı ayırarak sırıtıyorum)

kadın: şu kitap, orada neler var?

kalemdefter: aslında müzikle değil de daha çok onu nasıl duyduğumuzla ilgilenen bir şey bu, içinde yaşadığımız dünya müziği keşfetmemize ne kadar malzeme sağlıyor, mitoloji gibi şeyler ve müzik ne kadar ilişkili vs.

kadın: anladım. şimdi kapamam gerekiyor, aradığınızı söyleyeceğim.

birkaç gün sonra

kalemdefter: merhaba

kadın: kalemdefter! evet, sesinizden tanıdım.

kalemdefter: ben de anımsadım ama sesiniz daha güzel şimdi.

kadın: teşekkür ederim

kalemdefter: sahi tanışmadık ben kiminle görüştüm

kadın: ben norah!

kalemdefter: norah?

kadın: norah jones. 

kalemdefter: telefona bakan bir norah jones, hemen piyango bileti almalıyım. 

kadın: talihli biri misiniz?

kalemdefter: her zaman değil, eğer talihliysem michael jackson kablolardan akarak şimdi diyaloğumuza karışır.

kadın: telefonda oldukça garip olurdu.

kalemdefter: bilemiyorum, zaten garip. baksanıza, ben neden prodüktöre ulaşamıyorum. 

kadın: çünkü birkaç haftalığına alaska'ya gitti.

kalemdefter: kendimi modern bir amerikan oyununda hissettim. 

kadın: öyle mi, tiyatro seviyorsunuz herhalde?

kalemdefter: tam olarak seviyorum denemez, ama bir şekilde yokuşu tırmanıyoruz. (kısa sessizlik) baksanıza, bana neden prodüktörün cep telefonu numarasını vermiyorsunuz?

kadın: bunun uygun olup olmadığını öğrenip size dönerim, siz bana numaranızı verin.

kalemdefter: tabi, kağıt kaleminiz var mı? numaram xxxxx xx....

birkaç gün sonra whatsapptan bir mesaj geldi

kadın: merhaba, rahatsız etmiyorum değil mi?

kalemdefter: (profil fotoğrafına baktım ve norah jones'un fotoğrafını gördüm) merhaba.

kadın: size numarasını veriyorum. xxxxx....

kalemdefter: teşekkürler.

birkaç gün sonra

kadın: merhaba, konuştunuz mu merak ettim.

kalemdefter: konuştuk ama bana yardım edemeyecekmiş, satürnün halkası gibi büyülü duran şeyler yaklaşınca nasıl toza dönüyorsa benim fikirlerim de toza döndü.

kadın: üzüldüm, dinle, eğer seni mutlu edecekse sana şarkı söyleyebilirim

kalemdefter: söyle tabi.

kadın: arıyorum, aç.

telefonu açtım, norah jones bana bir şarkı söyledi ve artık üzülmüyorum, jazz tarihi de kültürel antropoloji de umurumda değil. kendimi ömür boyu apartman aidatından muafmışım gibi hafif hissediyorum.

not: beni tanıyanlar bunun tamamen yaşanmış bir olay olduğunu bilir. tanımayanlar kusura bakmasınlar, gaza gelip norah'nın numarasını size veremem.

Norah Jones - I've Got to See You Again