boyları ortalama 4.5 metre olan büyük beyaz köpek balıklarının bazıları 6 metre boyunda olabiliyor. tabii bu arkadaşların akvaryumlarda olmamasının sebebi boyutları değil, çünkü dünya üzerinde onların yaşayabileceği büyüklükte birçok akvaryum var. bu arkadaşların insanlara saldırmasından dolayı insan yemeyi sevdikleri düşünülse bile işin aslı bu değil. aslında tam tersi büyük beyazlar insan etinden hiç hoşlanmazlar çünkü bizim etimiz onların istediği yağ oranını karşılamaz. şimdiye kadar çoğu saldırı insanı yemek için değil, sadece bir ısırık alıp ne olduğunu merak ettikleri için yapılmıştır. biz nasıl ilk defa gördüğümüz bir şeyi elimize alıp çevire çevire inceliyorsak onlarda bunu elleri olmadıkları için ısırarak yapıyorlar.

şimdi ulan bu hayvanlar insanlar için tehdit oluşturmuyorsa neden akvaryumda tutulmuyor diye soracaksınız biliyorum

cevabı tam olarak depresyon. büyük beyazlar esaret altında kalmaya dayanamayacak kadar özgürlüklerine düşkünlerdir. özgürlükleri ellerinden alındığı zaman yemek yemeyi ve yüzmeyi bırakarak intihar ederler. (yüzmezlerse ölüyor bu arkadaşlar)

1955 yılında los angeles marineland bölgesinde yakalanan bir büyük beyaz oşinaryum'da 1 gün dayanabilmiş.

1992 yılında genç bir büyük beyaz california'da bulunan steinhart akvaryumuna getirildi ve 400.000 litrelik bir havuza koyuldu.yine bu kardeşimiz gün içerisinde intihar etmiş.

2003 yılında san diego'da bulunan the sea world akvaryumuna yine bir büyük beyaz getirildi ve bu arkadaş burada 16 gün yaşadı. 16 gün sonra bu arkadaşı okyanusa geri bırakmak zorunda kaldılar çünkü diğer bütün köpek balıklarını avlayıp yemeye başladı.

2004 yılında monterey koyu akvaryumuna bu sefer dişi bir büyük beyaz getirildi. bu arkadaş burada 4.5 milyon litrelik açık deniz sergisinde 6 ay yaşadı. (rekor 6 ay zaten) 6 ay içerisinde hanım kızımız 1 metre daha büyüdü. akabinde psikolojisi bozulduğu için sağında solunda ne kadar köpek balığı varsa hepsine saldırıp öldürmeye başladı. bilim insanları baktılar olacak gibi değil bu hanım kızımızı da serbest bıraktılar.

yine monterey akvaryumuna sonradan yine büyük beyazlar getirdiler. bu arkadaşların bazıları 10 gün bazıları 4-5 ay sonra kafayı cozuttukları için serbest bırakıldılar. hepsinde görülen semptomların ortak noktası yemek yemeyi ve yüzmeyi bırakıyorlardı.

2016 yılında çekik gözlü kardeşlerimiz okinawa bilmem ne akvaryumu (telafuz edemiyorum) için yine bir büyük beyaz getirdiler. buraya gelen büyük beyaz'da 3 gün içerisinde yemeyi ve yüzmeyi bıraktığı için öldü.

peki diğer köpek balıkları akvaryumlarda paşa paşa takılırken bu kardeşlerimizin derdi neydi?

neden psikolojileri bozuluyordu direk yemeden içmeden kesilip kendilerini öldürmeye çalışıyorlardı? büyük beyazlar hakkında kimsenin tam olarak bilgisi yok, çözülemeyen arkadaşlar bunlar belki de onları böyle kabul edip saygı duymak lazım. şaka şaka bilim insanlarının bu konuyla alakalı birkaç fikri var tabi.

1. depresyon

aynı bizim ömrümüz kadar ömür sürdükleri düşünülürse bu arkadaşlar esaret altına girdiklerini anladıkları zaman depresyona girip ölebiliyorlar.

2. alan darlığı

bu arkadaşların boyutları ve vücutlarının şekli düşünülürse sıkıntıya girmeleri olağan görünüyor. köpek balıklarının vücudu torpido gibidir, bu sayede salına salına fazla enerji harcamadan çok uzaklara gidebilirler. canları isterse 11.000 km mesafeyi 99 gün gibi bir sürede yüzebilen bu arkadaşlar canları isterse havaya 8 metre zıplayabilirler (özgürlük bu işte) e bunları yapamadığım yerde ben de köpek balığı olmak istemem, düşünsene kanadın var ama uçamıyorsun sikerler böyle işi diyip ölmek istiyor olabilirler.

3. açlık

taa yazının en başında söylediğim gibi bu arkadaşların yemek seçme olayı var. avlarını kovalayıp yakaladıkları için bir akvaryumda bunların önüne en kral yemeği koysan kendileri avlayamadıkları için yemiyorlar. yani bu arkadaşlar insanlar tarafından beslenmeyi kabul etmiyorlar bunun yerine kendi avlarını kendileri kovalayıp yakalamak istiyorlar. he bunu yapamadıkları için mecburen verileni yemek durumunda kalıyorlar ama bu da mutsuzluk ve depresyon getiriyor.

4. en önemli etken av heyecanı

yukarıda belirttiğim gibi köpek balıklarının doğasında avlanmak vardır, armut piş ağzıma düş olayından nefret ederler. pusu kuracak, kovalayacak av ihtiyacı duyarlar. öyle akşama kadar televizyon seyredeyim akşam önüme yemek koyulsun bunların tarzı değil. bu heyecanı yitirdikleri zaman batsın bu dünya diyip yüzmeyi bırakıyorlar ve allah rahmet eylesin.

not: bunu okuyup yakın zamanda asya tarafına gidecek arkadaşlar elbet vardır. lütfen bu asya ülkelerine gittiğiniz zaman köpek balıklarıyla ilgili bir şey tüketmeyin. her sene bu balıkların yüzgeçlerini kesip çorba yapıyorlar. yüzgeçleri kesilen balıklarda doğal olarak ölüyorlar. yine asya tarafında büyük beyazın dişlerini kolye yapıp satan şerefsizler var. almayın amına koyim şu kolyeleri yazık günah. belki farkında değilsiniz ama büyük beyazlar okyanus eko sisteminde en büyük role sahip hayvandır ve tahmini şu an dünya üzerinde 3.500 tane kalmış durumda. bu hayvanların nesli tükenirse ebemizin amını tersinden görürüz yapmayın etmeyin.

Diğer Balıkların Aksine Köpek Balıklarının Suda Batmamak İçin Sürekli Yüzmesi