savaş uçaklarının anca milli takımı karşılamak için havalandığı huzurlu günler.
çok uzak bir anı gibi.

belki aralarında barcelona'da oynayan biri yoktu ama çocukların hepsi alnı öpülecek bir mücadele göstermişti. belki aralarında uefa kupası kazanan bir yüksek ego teknik adam yoktu ama, kendisinden beklenenin 10 katı performans gösterip "türkiye'yi dünya şampiyonu yapamadığım için üzgünüm" diyen bir hoca vardı.

türkiye'de değerin hak edene verildiği eski güzel günlerden bir görüntü.

ülkenin fakir ama güzel olduğu dönemler. akşamları yunan uçakları ile it dalaşı haberleri gündemi oluşturan en büyük olaylardı.

bir de havaalanında rüştü'nün ayaklarına kapanan bir teyze vardı, öyle hatırlıyorum. bir insana gösterilecek sevginin zirvesidir. rüştü de o dünya kupasında ne oynamıştı be! preh preh preh.. zaten peşinden barcelona'ya transfer oldu.

"başarıyı kiminle kazandığınız değil kiminle paylaştığınız önemlidir."

-şenol güneş