Friends'teki 3 Başrol Erkek Karakterin İd, Ego ve Süperegoyu Temsil Etmesi
friends hakkında reddit’te denk geldiğim bir yazın epey ilgimi çekti... dizideki 3 erkek ana karakterin sigmund freud’un psikanalitik kuramının 3 temel yapı taşını oluşturan id, ego ve süperego’nun temsilcisi olduğu yönünde şöyle tespitler içeriyor...
joey tribbiani / id
en bariz olanı, açıkça yürüyen bir id olan joey'dir. haz ilkesine göre yaşar ve öncelikle yiyecek ve seks yoluyla doyuma ulaşmakla ilgilenir. joey'nin bunları nasıl elde ettiği gerçekten önemli değildir ve genellikle sonraki olumsuz sonuçlarla ilgilenmez. örneğin geri aramadığı kadınların öfkesi veya aşırı yemekten yaşadığı sindirim sorunları...
zevklerinin arasına bir şey ya da biri girdiğinde agresif tepkiler verebilir: (bkz: joey doesn't share food) ayrıca tatsız veya üzücü olan her şeyden kaçınır. okurken korktuğu the shining kitabını dondurucuya koyduğunda olduğu gibi. oyunculuk mesleği kendisine kişisel ve cinsel faydalar sunduğu için meslek seçimi de bununla uyumludur.
ross geller / ego
ross açıkça egoya tekabül eder ve gerçeklik ilkesine göre yaşar. seks ve yemekten kesinlikle hoşlanırken, memnuniyetini, başta kariyeri olmak üzere daha gerçekçi uzun vadeli yollarla ve romantik olarak tek gecelik ilişkiler yerine uzun vadeli tek eşli ilişkiler yoluyla elde eder. joey'nin id benzeri bilinçaltı dürtülerini bilinçli rasyonalizasyonlarla yumuşatır. ross ayrıca joey’nin zevk uğruna yaptığı ve olumsuz sonuçlar doğuran eylemlerini de rasyonel argümanlarla kınamaktadır. ego kelimesinin kendine değer veren ve gururlu anlamında kullanılması tam olarak freudyen olmasa da, ross açıkça dizideki en gururlu, en kendini beğenmiş ve kibirli karakterdir.
chandler bing / süperego
son olarak, chandler süperegoyu temsil ederek takımı tamamlar. suçluluk ve utanç duygusu olarak görünen kültürel normları ve beklentileri içselleştirmiştir. bir şeyin "nasıl" olması gerektiğini veya karakterlerden birini incittiğinde o kişiye "gerçekten kötü hissettiğini" söylemesi en muhtemel üç kişiden biridir. ilginç bir şekilde, kendi ebeveynleri ona kopuk bir ebeveynlik vermişlerdir. ross'un (ego) joey’yi (id) akılcı yollarla azarlama olasılığı yüksekken, chandler'ın (süperego) "ebeveyn sesiyle" onlara suçluluk ve utanç duyguları aşılayarak her ikisini de azarlaması daha olasıdır: is that really what you should do joe?
belki de chandler'ın süperego olduğunun en çarpıcı örneği, joey'nin kız arkadaşını ç/aldıktan sonra "kutuda" geçirdiği zamandır. bu, aşırı suçluluk ve utancın bir ifadesidir. oysa joey bu tarz davranışları nadiren sergiler ve ross da derhal rasyonalizyon silahına yapışır: we were on a break!!!