green box, green screen (yeşil perde) yönteminin kullanıldığı stüdyonun adıdır. chroma key (kilit renk) olarak adlandırılan yöntem, iki farklı görüntüyü üst üste koyduğunuzda, bütçe açısından ya da sahnenin zorluğu açısından kolaylık sağlayarak pek çok imkansızlığı mümkün kılar.

ilk olarak 1940 yılında larry butler tarafından “bağdat hırsızı” (the thief of bagdad) filminde kullanılan yöntem, bu yöntemi geliştiren petro vlahos’a 1961 yılında “en iyi teknik başarı” oscar’ını kazandırmıştır. günümüzde ise teknik ve teknolojik anlamdaki imkanlar oldukça geliştiğinden yöntemin kullanım kolaylığı, yazıcıdan yeşil sayfa çıktı alıp kullanılabilecek kıvama gelmiştir.

yeşil ve mavi renkler kullanılarak uygulanan teknikte bu renklerin kullanım sebepleri farklılık gösteriyor. insan tenine en uzak renk olduğu ve tenimizde en az bulunduğu için yeşil ve mavi tercih ediliyor. yeşil; stüdyo ve dış çekimde rahatlıkla kullanılabilirken, mavi; gökyüzüyle çakışabileceğinden daha çok stüdyoda kullanılıyor. bu tabii ki kesin bir kural değil. söz konusu sahnenin içeriğine göre değişiyor durum.

bu tekniği kullanırken dikkat edilmesi gereken en önemli nokta ışık. ışığın yeşil perdenin her yerinde homojen olması gerekiyor. perde önündeki objenin gölgesi ne kadar az düşerse hatta düşmezse o kadar başarılı sonuç alınır. teknik bu kadar gelişmeden önce kullanılan perdenin %100 pamuk olması bile çok önemli olup tüm işin kalitesini belirleyebiliyordu.

montajda toplar geyiğine kapılmadan stüdyoda her şeyi kitabına göre yapmanız, size belki de bu hayattaki en değerli şeyi kazandırır… zaman.

green screen yöntemleri

1. greenbox: yeşil renkte bir perde önüne konan oyuncu veya objenin kamera tarafından kaydı alındıktan sonra, bilgisayar ortamında perdedeki rengin videodan ayıklanıp arka plana istenen sabit veya hareketli görüntünün aktarılmasıdır.

2. motion control: özel bir kamera kullanılarak uygulanan bu teknikte mantık olarak bir arada olması imkansız olan iki görüntünün mesela ateşte yürüyen bir insan sahnesinde önce oyuncu greenbox ortamında yürürken kamera hareketleri dijital olarak kayıt altına alınır. daha sonra kor halinde yanan bir ateş yine aynı kamerayla fakat bu sefer bir önceki kayıtta kayda alınan kamera hareketlerini tekrarlayarak çekim yapılır. böylece teknik büyük ölçüde tamamlanmış olur. geriye sadece ayrıştırma işlemini yapmak kalır.

3. camera matching: bu teknikte perde üzerine işaretler konularak kamera hareketleri bu işaretlerin konumlarının değişmesiyle dijital olarak kayıt altına alınır. daha sonra perdedeki renk ayıklanarak ortama 3d bir görüntü aktarılır. fakat 2d çekim ile 3d ortamın kamera hareketlerinin birbirleriyle uyum içinde olması gerekir. işte bu noktada devreye perdedeki işaretlerin konumlarının değişmesi sonucu kayda alınan kamera hareketleri giriyor ve bu hareketler 3d ortamdaki kamera hareketinin nasıl olacağını gösteriyor. böylece 2d görüntü ile 3d görüntü arasında bir kopukluk yaşanmamış olur.

İzledikten Sonra "İşte Sinema Bu!" Dedirten Bazı Özel Filmler