II. Dünya Savaşı'nda Yaşanan En Güzel Hikayelerden Biri: Stigler & Brown Olayı
tarih 20 aralık 1943, 2. dünya savaşı'nda charles 'charlie' brown adlı abd pilotu -60 derecelik bir ortamda flying fortress adlı bombardıman uçağıyla bremen'de nazilerin focke wulf uçak fabrikasını bombalamakla görevli bir uçak birimiyle birlikte. brown, 10 dakika süren bu bombalama sürecinde anti-hava araçlarıyla ağır hasarlar alıyor, uçağın ön pleksiglas camı çatlıyor, iki numaralı motor etkisiz hale geliyor, mürettebatın yarısı yaralanıyor, oksijen sistemi, devreler ve hidrolik hasar alıyor. aldığı hasarlarla yavaşlayan brown, konumunu sağlamakta güçlük çekerek birimin düzeninden sapıyor ve hasarlı olarak ayrılıyor. bu sırada bir kere oksijen yetersizliğinden bilincini kaybediyor, 1.500 metrede kendine geliyor ve uçağın kontrolünü tekrar alıyor.
bir süre sonra yerdeki alman birlikleri brown'un hasarlı uçağını tespit ediyor. nazi pilotu franz stigler, o sırada uçak pistlerinden birinde messerschmitt bf 109 uçağıyla yakıt ikmali yapıyor. deneyimli pilotumuz stigler, bir emirle hemen brown'un peşine takılıyor. havada, brown'un peşindeyken, flying fortress'in hasarlı iskeletinden yaralı mürettebatı görüyor. mürettebattakiler son nefeslerini aldıklarını düşünürken, stigler ateş açmıyor: o an kimse, kaçınılmaz olduğunu sandığı son nefesini almıyor. brown, yaralı mürettebata baktığında, aklına kuzey afrika'daki birlik komutanının şu sözü geliyor: “siz, her şeyden önce bir avcı uçağı pilotusunuz, her şeyden sonra da, daima. içinizden birinin paraşütteki birine ateş ettiğini duyarsam. onu kendim vururum." bu da direkt stigler'ın ağzından: "benim için, sanki bir paraşütteydiler. onları gördüm, ve vuramadım."
stigler, brown'a açık denize kadar eşlik ediyor, ardından bir 'salute' ile ayrılıyorlar..
stigler ve brown, olaydan 40 yıl sonra buluşuyor. 1990'dan 2008'e kadar birbirlerinin yakın dostu oluyorlar. stigler 22 mart 2008'de (92 yaşında) ölüyor, brown da 8 ay sonra, 25 kasım 2008'de (86 yaşında) ölüyor.
bir de şöyle war thunder'la yapılmış güzel bir kısa film var, hem de olafur arnalds eşliğinde:
sondaki alıntı: "o cesur adamları öldürecek kadar kalpsiz değildim. uzun bir süre yanlarında uçtum. berbat bir halde evlerine ulaşmaya çalışıyorlardı, ve ben de bunu yapmalarına izin verecektim. onları vuramazdım."