Kısa kısa

tıbbın babası hipokrat'a göre tıbbın en iyi ilacı yürümektir. yürüyenlerin uzun ömürlü olduğu bir gerçek. yürümek damar sistemine ve beyne iyi geliyor.

bazı yürüyüşçüler diyeyim, yani yürüyüş severler en parlak fikirlerin yürürken geldiğini söylüyor.

çalıştığım yıllarda gayrettepe'de bahçeli evlerin bulunduğu bir vahada öğlen yürüyüş yaparken, çalıştığım holding'in patronuna rastlamam tesadüf değildi. papyonlu, şık takımı içinde bazen kolunda paltosu, düşünceli yürürdü. yaşım gereği patronların mutlu olduğunu sandığım zamanlardı. ne düşünebilirdi ki? kara kara düşünmek hem de yürürken, biz, bordrolulara has bir şey olmalıydı. onlar adına düşünmek için para almıyor muyduk?

soren kierkegaard da yürürken düşünenlerdenmiş. "ne olursa olsun yürüme arzunuzu kaybetmeyin" diyen kierkegaard, evinde saatlerce ileri geri yürüyüp düşünür sonra sokağa çıkıp kopenhag’ın sokaklarını arşınlarmış. kopenhaglılar, uzun yıllar sokaklarında, başında şapkası, koltuğunun altında şemsiyesi, bu kambur aristokratla karşılaştılar.

kierkegaard, zaman zaman karşısına çıkan insanlara o gün aklını meşgul eden konular hakkında sorular sorarmış, "rastgele karşılaşmaların virtüözü" olarak tanımladığı sokrates gibi. "en iyi düşüncelerime yürüyerek vardım" demiştir. bu düşüncelerden biri şudur: "kendinizi sevmeyi unutmayın."

kierkegaard, genç yaşta ölenlerden... yürümek önemli fakat tabii ki, yeterli olmayabiliyor.

Son söz

"yürümek içsel bir yolculuğun başlangıcıdır. yürümek insanın kendine doğru attığı düşsel adımların adıdır. yürüyen insan her adımda kendinden kurtulur ve özüne doğru yol alır âdeta. yürümek dışarıdan içeriye bir seyahatin de başlangıcıdır.en güzel düşünceler yürürken insanı bulur."

yürümek / henry david thoreau

Keyifli Bir İstanbul Aktivitesi: Beyazıt'tan Sirkeci'ye Aylak Aylak Yürümek