K-Pop Şarkıcıları Arasında İntihar Vakası Neden Bu Kadar Fazla Görülüyor?
k-pop endüstrisi güçlü kuruluşların elinde
bu kuruluşlar çocukları genç yaşta alıp köleleri haline getiriyor. şirketlere milyonlarca dolar kazandıran müzik gruplarına komik maaşlar ödeniyor.
birileriyle sevgili olmaları yasak. evlenmek ise izne tabi. 2013'te bunlardan biri geceyi erkek arkadaşının evinde geçiriyor ve kontrat ihlali sebebiyle kız kovuluyor. 20 yaşına kadar köleliğini yaptığı düzenden kovulunca psikolojisinin aldığı hali bu haberden okuyabilirsiniz. kafasını tıraş edip kamera karşısında ağlıyor.
neredeyse çocuk yaşta trainee'lere estetik ameliyatlar yapılıyor. yemek vermiyorlar vücutları şekle girsin diye, sonra bunlar konser sırasında bayılıyor vs. kısacası insanların, daha doğrusu çocukların hayatı sikiliyor.
kore medyası durum karşısında penguen tavrı sergiliyor. çünkü bahsi geçen kuruluşların sahipleri güçlü insanlar.
bu konuyla ilgili türkçe bazı yazılara rastladım. "idoller de mecbur mu sanki imza atarken bilmiyorlar mı" minvalinde laflar edilmiş yazıda. çocuklar lan çocuk. bu imzaları atarken bu insanlar çocuk daha. ve bir grup paralı patron bu çocukların hayatının amına kalıcı olarak koyuyor. siz de bunu eğlence diye izliyorsunuz.
k-pop'un karanlık yüzü, çoğu kişinin görmemeye çalıştığı bir taraf
müzikten mükemmel anlıyor muyum bilmiyorum ama müzik endüstrisine karşı oldukça ilgili bir insanım. bu grupların üyelerine zorla isveç diyeti yaptırıyorlar, çoğu günde 1000 kaloriden az kalori alıyor. neredeyse allahın her günü canlı performans yaptırıyorlar. provalarda yanlış hareket yaptıklarında hem sözlü hem de fiziksel şiddete maruz kalıyorlar. şu kızın (cl) klibini hayranlıkla izledim ama ergenliğinden beri psikopat bir çalışmanın ürünü olduğu çok belli.
böyle üzerlerine çok gidilen performer'ları gördükçe biraz üzülüyorum ama izlemeyi de çok seviyorum, çalışmadan mükemmel olunmuyor çünkü. şu aralar dünyanın en başarılı girlband'i little mix de böyle mesela; kızlar muhteşem canlı performans yapıyorlar ama jesy ve perrie'nin sesleri yıprandı bile. leigh anne'in sesi diğerleri kadar güçlü olmadığı için ona fazla yüklenmiyorlar o da siyahi-güzel-tarz kız kontenjanından yürüyor. ingiltere gibi bir ülkede bile simon cowell bu kızları sömürüyor, it gibi çalıştırıyor ama onlar en azından haklarını aldıkları için çok da tatava yapılmıyor. kore'deki sömürü bambaşka bir boyutta maalesef. 2ne1'ın herhangi bir videosunu izlediğimde buna ortak olduğumu hissedip üzülüyorum, yazık günah.
kısaca evlilik, sevgililik hatta one night stand yasak ya da izne tabi, yöneticilerin zorbalıkları, taciz-tecavüzleri, eski sevgililerin (kadın şarkıcılar için) sex-tape şantajları ve şöhretin getirdiği yük birleşince intihar kaçınılmaz oluyor. sektörün iplerini güçlü isimler tuttuğu ve sağlam para getirdiği için de endüstri içinde üç maymun oynanıyor. durum vahim.
Final yorumu
k-pop garip bir sistem. idoller sanat (!) yaptıklarını iddia ediyorlar ama yaptıkları işi patronlarına beğendirmek ve yayınlamak için onay almak zorundalar. her istedikleri zaman albüm çıkaramıyorlar. sevgili yapmaları neredeyse yasak. güzel ve fit olmak zorundalar. iyi dans etmek ve fanları ile iyi iletişimde olmak zorundalar. çok fazla zeki ya da kültürlü olmalarına da gerek yok. aynı zamanda bu işi sadece gençken yapabilirler, 30'lu yaşlara gelince işiniz bitiyor. ya dramalara geçiş yapıyorsunuz ya da silinip gidiyorsunuz.
bu benim için bir sanatçı tanımı değildir. gerçi yaptıkları da sanat değil. bir sanatçı bu kadar kısıtlanırsa ürettiği şey sadece ticari bir ürün olur, sanat olamaz. he güzel işler ortaya koyan yok mu, tabii ki var. ama az, çok az.