yanıtı herkesin sandığı kadar kolay olmayan sorudur. zaten sebebi 20. yüzyılda ancak çözülebilmiştir.

geleneksel eski usül evren görüşünde, evrenin sonsuz ve statik bir yapısı olduğu kabul ediliyordu. fakat bu kabul bir sorunu da beraberinde getirdi. eğer evren sonsuz ve durağan olsaydı, yani bir başlangıcı olmasaydı, gökyüzünde baktığımız her noktaya denk gelen bir yıldızın olması gerekirdi. ve bu yüzden gece gökyüzü, gündüzki kadar parlak olmalıydı. çünkü evrende bu parlaklığı yaratmaya yetecek kadar ışıldayan madde mevcuttu. ama buna rağmen gece fevkalade karanlıktı.

paradoksun çözümü, evrenin dinamik ve sürekli genişleyen bir yapısı olmasının anlaşılmasıyla gelmiştir. gece gökyüzünün karanlık olmasının sebebi, evrenin bir başlangıcı olmasıdır. dolayısıyla evrendeki bir çok yıldızın ışığı henüz bize ulaşmamıştır. eğer evren sonsuzluktan beri var olsaydı, evrendeki bütün ışığın bize ulaşabilmesi için yeterli zamanın geçmiş olması gerekirdi. dolayısıyla gece gökyüzünün yıldız ışığıyla ışıl ışıl parlaması gerekirdi.

evrenin yaşı yaklaşık 14 milyar yıl olduğundan, şu an en son teknolojik cihazlarla uzayı gözlemlediğimizde bile bize 14 milyar ışık yılından daha uzak hiçbir şeyi göremeyiz. çünkü daha uzaktaki herhangi bir yıldızın ışığının bize ulaşabilmesi için yeterli süre geçmemiştir. ayrıca evrenin büyüme hızının gittikçe arttığını hesaba katarsak görünür evrenimizin gittikçe boşalacağı söylenebilir.