baş aşağı düşen bir kedinin vücudunu havada döndürme yeteneğine sahip olduğu, böylece ayaklarına ineceği iyi bilinen bir gerçektir. geçmişte, george gabriel stokes, james clerk maxwell ve étienne-jules marey gibi birçok bilim adamı düşen kedi problemine büyük ilgi göstermişti.

1969'da nasa tarafından finanse edilen bir araştırmada t.r. kane ve m.p. scher of stanford, california uluslararası katı ve yapılar dergisi'nde “düşen kedi probleminin dinamik bir açıklaması başlıklı bir makale yayınladı.

iki eklem silindiri kullanarak deneysel bir model kedi yarattılar. birlikte esnediler ve eğildiler ve bu model kedinin yardımıyla çalışmayı açıklamak için diferansiyel denklemler elde ettiler. nasa çalışmayı finanse etti, çünkü astronotların vücutlarını sıfır yerçekimi ortamlarına yönlendirmelerine yardımcı olacak yollar geliştirmek istedikleri için ilgilendi.

bu bilim adamları daha sonra nasa ile çalıştılar ve denklemleri bir trambolin üzerinde bir jimnastikçi tarafından test edilen hareketler geliştirmek için kullandılar.

kaynak