kısaca tanıyalım kendisini

az bilinen biri olması herhalde alman olması ile alakalı olan heinrich severloh, normandiya çıkarması esnasında üstü açık bir direnç noktasında makineli tüfekçiydi. görev yaptığı 62 numaralı direnç noktasında bir mg-42 makineli tüfek, iki k-98 tüfek ve sürüyle el bombası olan heinrich siperinden ateş etmeye başlamış ve sabah saat 6 buçuktan öğleden sonra saat 3’e kadar tetiği hiç bırakmamış. direnç noktasında mermi istifi çok fazla olduğundan mermisi bitmeden çok uzun süreler ateş edebilmiş. o gün makinelisiyle 12 bin, tüfeklerle de 400 mermi attığını söylüyorlar. hatırlatmak gerekirse de 12.400 mermi tartsanız 560 kilo çekiyor. yani durup düşünülürse kendisi tek başına yarım ton mermi atmış.

amerikalılara 70 yıl önce bugün tek başına 2.000'in üzerinde insana mal olan heinrich severloh'un adı bugün amerikan kamuoyunda ve internet sitelerinde omaha canavarı olarak geçiyor.

ilginç hikayesinin detaylı anlatımı

korkunun eseridir kendisi.

19 yasında gençliğinin başında gönüllü olarak gidip kendini orduya yazdırmış. nişancılığı kötü olduğu için onu makineli tüfek yardımcısı yapmışlar. yani operatöre mermi getirip götüren, mermi şeridini tutan kişi olma şerefine erişmiş. bu kendini bilmez acemi arkadaşımıza tabii ki pek güvenilemediğinden, blitzkrieg sonrası fransa’da ense yapma görevi verilmiş. fransa’da ense yaparken doğu cephesinde işlerin sarpa sarmasıyla ilk defa sıcak çatışmaya sürülmüş. burda panik atak krizleri geçiren heinrich, doğal olarak panik atağın en önemli bulgusu olan kalp ritmi bozukluğu, kalp krizi geçiriyor gibi olma sebepleriyle berlin’e, ekg çektirmeye gönderilmiş.

bakmışlar bu adamda iş yok. hem beceriksiz hem de korkak. kalp doktoru teodemir müller kendisine çürük raporu yazıp yatağının baş ucuna koyuvermiş. bunu gören heinrich dellenmiş fıttırmış. çünkü kendisi iflah olmaz bir naziymiş ve almanlıktan aldığı keyfi hiçbir şeyden almıyormuş. sonrasında dr.müller, tabur komutanı arkadaşı major gunther von staufhenberg’e rica ederek bu ziyan adamı levazım subayı olarak yetiştirmesini önermiş. ricası kabul olmuş, adamımız yalandan sınava girmiş ve kurmay olmamak kaydıyla harbiyeli olmuş...

harbiyenin 2. senesinde normandiya çıkarması dedikoduları ayyuka çıkmıştır. hop bir seferberlik ilan edilir, harbiyeli gençler cephelere dağıtılır. bu kardeşinizi de makineli tüfek onbaşısı yazarlar. bizim mavi gözlü sarı saçlı heinrich sırtında öğrenci paltosu, adriyatik'in yolunu tutar.

haziran günü sabahın 6'sında asılır tetiğe. görev bellidir. x şeklinde konuşlandırılmış demir bloklara ateş edecektir. çünkü çil yavrusu gibi dağılan abd erleri canlarını kurtarmak için bu her yeri açık x şeklindeki demir bloklarına arkasına sinerler. yaptıkları en büyük hata budur. onlar x'lerin arkasına geçtikçe heinrich onları öldürür. her ölenin peşinden bir başkası x blokların arkasına geçer o da yitip gider. 7-8-9-10...

bulunduğu turret de önce mevzidar olur, sonra yanındaki nişancı, en sonra da istikham eri geberip gider. turrette tek başına kalmıştır. namlusu şişer, çıplak elleriyle yana yana değiştirir. yine asılır. göt korkusu başa bela. tek başına, savaşın en korkunç cephesine hasbelkader gelivermiş bir panik atak hastası nasıl davranırsa o şekilde davranmış. hiç durmamış adam korkudan. sadece tetiğe aşılıp namlu değişmiş. mermisi bitmiş, kar98 ile sniper'lık yapmış, 3 kasa 400 kadar mermi de onla harcamış. yetmemiş el bombası sallamış. en sonunda beline kadar gelen boş kovan havuzunun içinde bitap düşerek ölümü beklemeye başlamış.

abd'liler gelip bakmışlar, anlam verememişler. tam beynine sıkacaklarken paltosunu fark etmişler. abd askerlerinin rütbeli wermacht fetisi coşa gelmiş. "tek miydin yüzbaşım?" demişler. tektim asker demiş. "aha" demiş, "bu sabileri daha 3. saat dolmadan öldürdünüz."

rütbeli sanılarak esir alınan heinrich, esaretin 3. ayında er olduğunu itiraf etmek zorunda kalmış. bunun üzerine iyice sempati duyulmuş kendisine. evet. ortalama 2300 amerikan askerini öldüren bu korkak adam, sempati duyulan bir maskota dönüşmüş. 47’de de serbest bırakmışlar. o gün kendini turrette bulan abd askerleriyle de ölümüne kadar kanka kalmışlar, yazları birbirlerini ziyaret etmişler.

neden? çünkü insan özünde sevilmek, sevmek ister. ne olursa olsun, ufacık bir mizah, rütbesiz bir harbiyeli paltosuyla denenmiş küçücük bir hayatta kalma çabası, bir şekilde kalbine işlemiş amerikalı erlerin. ona canavar diye lakap takmışlar. kolay olan kafasına sıkmaktı. onlar zor olanı tercih etmişler.

Kimine Göre Tarihi Bir Zafer, Kimine Göre İse Sadece Bir Fiyasko: Normandiya Çıkarması