gitmediği ülke kalmayan bir arkadaşım var. kendisi kadın onu da ekleyeyim. neyse. bu norveç'in artık kutup tarafında bir yerine gidiyor. en son yerleşim yerine ulaşıyorlar. 5 tane ev, bir kilise ve küçük bir bakkal var burada. zaten oradan sonra artık gemiler buzları kırarak devam edebiliyorlar yola. bakıyor ki bakkalın tabelasında "ahmet" yazıyor. bizimki "türk mü acaba?" diye merak ediyor. gerisini kendisinden dinleyelim;

***

girdim bakkaldan içeri, adamın biri küçük bir merdivene çıkmış raflara konserve diziyor. "selamün aleyküm" dedim. adam arkasını bile dönmedi. "aleyküm selam" dedi. ulan sanki kayseri'nin bir kasabasındayız. kutuplardan önce en son insan yaşayan yer burası. insan bir döner bakar, merak eder.

"dayı sen türk müsün?" dedim. döndü bir omuz arkasından baktı. "evet türküm" dedi. yavaşça indi merdivenden.

- ne arıyorsun burada? ne zaman geldin?
+ teee kaç sene oldu. solculuk davasından kaçtık darbe zamanı. te şu ilerideki ev de kardeşimin, ama konuşmuyoruz, küsüz şerefsizle.

yahu zaten 5 tane ev var. biri bakkalın kendisinin, diğeri kardeşinin, diğer üçü norveçlilerin. ve burada bu şekilde kardeşinle küssün. kafayı yedim. ulan dükkandaki malı kime satıyorsun? hadi bizimki gibi arada gemi geliyor. kardeşinle nasıl küs olursun. hem de 5-6 senedir küsmüş.

ben bunu iş edindim. gittim kardeşinin evine. çaldım kapıyı. açtı bir adam.

- selamün aleyküm
+ aleyküm selam.
- yahu abi bende türküm. böyleyken böyle... sen nasıl küs olursun böyle bir yerde kardeşinle.
+ benim öyle bir kardeşim yok.
- abi allah aşkına kalk gel. yürü olmaz öyle.

yalvar yakar aldım kardeşi özkan'ı. götürdüm ahmet'in yanına. bir şekilde yalvar yakar barıştırdım bunları. türkiye'den ne telefonlar gelmiş de barışmamışlar sittin senedir.

hee bir de bu özkan'ın karısı ilk geldiklerinde kapıyı açmış dışarı bakmış "çok soğuk" demiş ve 3 sene boyunca evden dışarı adımını atmamış.

Mecidiyeköy Trafiği Yerine Hollanda'da Bisikletle İşe Gitmeyi Seçen Birinin İmrendiren Hayatı