Papaz ile Rahip Arasındaki Fark Nedir?
rahip (ing. monk), ruhban sınıfına ait demektir. teoride dünyevi hayatla uğraşmayan, manastırda diğer rahiplerle ya da tek başına izole bir şekilde yaşayan, mal mülk sahibi olmayan, kendini dini bilimlere, meditasyona ya da topluma hizmete adamış kişidir. istediği yaşta manastır hayatına katılabilir. ancak katıldıktan sonra manastır düzeni ve kurallarına harfiyen uymakla yükümlüdür. ömrü boyunca manastırda kalabilir. yükselerek manastırdan sorumlu başrahip olabilir ya da din adamlığı eğitimini alırsa papazlık yapabilir.
papaz, kiliselerde görev yapan hristiyan din adamıdır. belli bir dini eğitimden geçerek ve metropolitin atamasıyla bu mertebeye gelir. evlenebilir, mal mülk sahibi olabilir. bir kiliseden, mahalleden, şehirden sorumlu olabilir. ayinleri, evlilik seremonilerini, kilisedeki hayır işlerini yönetir ve bazen de kilise hukukuna göre kişiler arasındaki anlaşmazlıkları giderir. bulunduğu komünite için aile reisi gibi olduğu için peder de denir.
küçükten büyüğe rütbe sıralaması: papaz, piskopos, başpiskopos (metropolit) ve (katolik kilisesinde) papa şeklindedir. bu rütbeler kabaca islam'daki imam (lokal komuniteden sorumlu), şeyhülislam (bölgeden sorumlu), ve halifeye (tüm islami camiadan sorumlu) denk gelir.
papaz, piskopos gibi din adamlarının dini kanunu yapma, değiştirme ve yorumlama yetkisi vardır. rahiplerin (yine teoride) böyle bir kaygısı, katkısı yoktur. tabii ki teolojik konularda eğitimleri çok şıkıdır ve ruhban camiasının dini literatüre katkısı büyüktür.
ruhban sınıfında kadınlar (rahibeler) öldüğü gibi kilise ve komünite yönetiminde de özellikle erken hristiyanlık döneminde çokça kadın görev almıştır.
bir de, hristiyanlıkta rahiplik antik yunan dönemi filozoflarının bir uzantısı olarak devam etmiştir, her ne kadar retorikte yunan (pagan) filozoflarına karşı çıkmış olsalar da. aynı şekilde islam da hristiyan rahiplerine karşı literatürde sert bir tavır almıştır. birçok erken islam alımı "la rahbaniyat fi-l islam" hadisini öne sürerek islam'da manastır hayatı ve dünyadan elini eteğini çeken rahiplere yer olmadığını iddia eder. lakin zuhd ve evliyalık literatürü, özellikle sufizm, hristiyan rahipleri tarafından oturtulan birçok değeri aynen aktarmış ve desteklemiştir.