30 mart 1952'de 37 yaşında kurşuna dizilerek idam edilen yunan direnişçi.

duruşmadaki sözleri: *

“suçlu olarak buraya getirilen arkadaşlar suçlu sandalyesine oturtulmalarına şaşırmışlar.ben buna şaşırmıyorum.yunan komünist partisi merkez komite üyesi olduğumdan dolayı buraya getirilmiş bulunuyorum.amaçları benim kişiliğimde barışçıl politikayı yargılamaktır.
bu nedenle söyleyeceklerim,savunma niteliğini taşımayacaktır.bizleri buraya,anayasaya aykırılıkla”suçlanan”şu sefil 509 nolu yasaya göre getirdiler.hiç kuşku yok,tutuklanmamızın ve yargılanmamızın,yaratılan bunca kargaşanın altında bazı politik amaçlar yatıyor.
bizler birer pişmanlık dilekçesi imzalamayı kabul etseydik,aklanacak,birden bire”iyi”yunanlılar, uysal vatandaşlar oluverecektik.bana önemli görevler de teklif edildi…
ama amacım anlaşma yoluna gitmek ve gözüm yükseklerde olsaydı, bu amaca ulaşmak için emniyetin aracılığına gereksinimim olmazdı.önemli bir yere çıkmak için tüm olanaklar vardı elimde çünkü.ben,devrimcinin zor,tehlikeli,yokluklar içindeki hayatını yeğledim.yaşamım,bağımsızlık ve özgürlük savaşımlarıyla sıkı sıkıya bağlıdır.tehlikelerle karşı karşıya bulunduğumda-ki bu sık sık oluyor-izlemem gereken yolu hiç önceden düşünmedim.fikirlerime ihanet ederek yaşamak mı yoksa ideallerime ve inançlarıma bağlı kalarak ölmek mi?her zaman ikinciyi yeğledim.ve bugün bu kararımdan dönebileceğimi sanmıyorum.” *

picasso'nun kendisi için yaptığı tablodan ve nazım hikmet'in aynı adlı şiirinden ötürü karanfilli adam olarak bilinir. 

yunan yazar dido sotiriyu'nun da eniştesidir.

Nazım Hikmet'in de Beloyannis için yazdığı bir şiiri vardır.

karanfilli adam

seher karanlığında,
projektörlerin ışığında,
kurşuna dizilen beyaz karanfilli adamın
fotoğrafı duruyor üstünde masamın.

sağ eli
tutuyor karanfili
bir ışık parçası gibi yunan denizinden.
karanfilli adam
ağır kara kaşlarının altından
bakıyor cesur çocuk gözleriyle,
hilesiz bakıyor.

türküler ancak böylesine hilesizdir
ve ancak komünistler
and içer böylesine hilesiz.

dişleri bembeyaz:
gülüyor beloyanis.
ve elindeki karanfil,
bu yiğit,
bu rezil günlerde
söylediği sözlerden biri gibi insanlara…

mahkemede çekildi bu fotoğraf.
idam kararından sonra.

nazım hikmet 26 mayıs 1952