PlayStation 2'nin Bir Kuşak İçin Neden Özel Olduğuna Dair Açıklayıcı Bir Yazı
hayatı boyunca yaşantısının bir yerinde oyun konsolları hep olmuş bir "player" olarak konsollarla ilgili ne zamandır kişisel bir değerlendirme yazısı yazmak istiyordum, kısmet bugüne oldu.
bir 90'lar çocuğu olarak oyun konsollarıyla gerçek anlamda 1997 ilkbaharında tanıştım. ilk konsolum nes orjinli micro genius'tu. dönemin kartuşlu konsol pazarı atari, asahi ve game star'la birlikte bu markanın elindeydi. bugün x-box 360 oyunları ps3 oyunları gibi fiziksel olarak aynı ama makineye göre değişen cd sistemi o zamanlar yoktu, yani ister asahi olsun ister bir başka marka, aynı altyapıya sahip tüm kasetler (kartuş) saydığım bu konsollarda çalışıyordu. daha önceki yıllarda amiga'm olmadı ama ne olduğunu biliyorum ve az da olsa oynadım. bugünse kaçırdığım konsolları bir şekilde emulatorlerle telafi edip zaman zaman nostaljik oyunlara zaman ayırıyorum. mame32'yi retro oyun meraklılarına öneririm.
2000'li yılların başlarında micro genius'umla vedalaştım. onu satıp 16 bit deneyimine kavuştuğum genesis alt yapılı sega mega drive 2 satın aldım. bilgisayarda klavye ile oyun oynama fikri cazip gelmiyordu, konsol çok daha çekiciydi benim için. playstation alacak kadar zengin de değildik, playstation ihtiyacımı atari salonlarından giderirdim. metal slug, tekken, doom tarzı oyunları oynamak için atari salonları uğrak mekanlarımdı.
ben sega satın alırken birçok yaşıtım bilgisayarda fifa oynuyordu ama hiç gereksinimini duymadım ve uzun yıllar bilgisayar sahibi olmak da istemedim. hal böyleyken sega canavar gibiydi benim için. mortal kombat'ın tüm serisi (1-2-3) ve 3 ultimate-arcade kategorisinde efsaneydi. 1-2 yılımı bu oyun için verdim desem yanlış olmaz. yine yaşıtlarım bilgisayarda fifa oynarken international superstar soccer'ın lezzetinden maalesef haberleri bile olmadı. bu oyun konami'nin yaptığı en iyi futbol oyunlarından biriydi ve yeri bende hala ayrıdır. zamanının çok ötesinde bir oyundu, bir devam oyunudur ve bugünkü pes serisi'nin de bizzat babası'dır. bunların dışında sega sonic serisi başta punisher, vectormen 2, doom troopers, sunset riders, streets of rage serisi gibi birçok efsane oyunla 1988'de piyasaya çıkmış bir konsol olmasına rağmen uzun yıllar ayakta kaldı desem yanlış olmaz. tabi sony, playstation'ı piyasaya çıkardıktan sonra satışları doğal olarak düştü ama mega drive 2 sega'nın en çok satış yapan ve en başarlı konsolu olmuştur.
aynı şirket 94 yılında sega satürn adında bir konsol çıkarmıştı ve 2000 yılına kadar oyun da çıkartıldı ama playstation'ın karşında duramayarak zamanla kayboldu, dünya genelinde 17 milyon'luk bir satış rakamına da sahiptir. bahsetmeden geçmek istemem; yine 90'larda nintendo 64 de oyun piyasasında sağlam olmasa da bir yere sahipti açıkçası, türkiye'de pek tutmadı. çeşitli nedenleri var. cd ile çalışan playstation ve sega saturn'ün aksine kasetle çalışıyordu. servis ağı yoktu, kasetlerini temin etmek zordu ve oyun kasetleri pahalıydı. bende yoktu, o dönem nes kullanıyordum. bu konsola sahip olanlar genelde avrupa'da akrabası olan arkadaşlardı.
sega'mı iki yıl aktif şekilde kullanıp sattım. 2000'lerin ortalarında siyah slim playstation 2 satın alarak kendi oyun devrimimi gerçekleştirdim. oyun deneyimlerimin nirvanasıydı. atari salonları sırf bu makine için dolardı ve o makine artık evimdeydi ve aynı zamanda bu küçücük alet rüyalar ligi uefa şampiyonlar ligi'nin resmi sponsoruydu. winning eleven serisi baş döndürücüydü, mortal kombat serisi ona keza, fifa street serisi'nin ilk oyununu hatırlıyorum. dida, carlos, ronaldinho ve adriano'dan oluşturduğum takımımla tüm şehirlerdeki sahaları açtırdığımı... anımsama bile duygulandırıyor. fifa street'in soundtrack list de harikadır, meraklısına. god of war serisiyle de playstation 2 jübilesini yapıp, yerini yeni nesil playstation 3'e bırakıp piyasada geri plana çekildi.
gelelim bu kişisel değerlendirmeyi neden playstation 2 için yazdığıma. 90'larda çocuk olup uzun yıllar atari oynamış biri için playstation 2'nin yeri ayrıdır. çünkü bu konsol, oyuncusuna kendinden önceki nesillere asla benzemeyen deneyimler sundu. 2002 yılında winning eleven oynarken türkiye'yi almış bir genç, oyun içinde türkçe tezahüratları ilk kez bu konsolda duydu. futbolcu tip ve suratları ilk kez bu konsolda tam anlamıyla benzedi. dövüş oyunlarında grafikler önceki nesilleri silip süpürdü.
işin şu yönünü atlamamakta da fayda var, bir örnek açıklayıcı olacaktır: değil yenil bir konsol'un çıkması, örneğin her yıl piyasaya çıkan pes oyunu bile bir öncekini basit bir atari oyunu gibi gösterebiliyor. burada anlatmak istediğim playstation 2'nin oyuncusuna sunduğu heyecandı. ps 3 oynayan bir 2000 doğumlu bir çocuğa bugün komik gelmesi tabii ki çok normal. ps3 kendinden önceki tüm nesillerin grafiklerini süpürmedi mi? tabii ki süpürdü ancak yaşım itibarıyla beni bir yere kadar etkileyebildi.
hala çok gencim, bilgisayarda oyun oynama fikrine hala alışamadım ve konsol oyunlarına bayılıyorum. playstation ve x-box ilerleyen yıllarda piyasaya çok daha üstün konsollar çıkaracak ama benim için playstation 2'nin yeri hep ayrı kalacak.