babamın 3 gün boyunca yediği her şeyden sonra "aha orucumuz bozuldu ehiehiehi" demesidir. yıllardır hiç vazgeçmedi.

sagdan mi soldan mi opeyim ilk kargasasinda dudak dudaga opusmek zorunda kalmaktir yasli teyzelerle. baska da bi' sey demiyorum.

arefe günü gecesi kuaförlerin sabaha kadar çalışması da bir ramazan bayramı klasiğidir.

şeker gibi bir bayram geçirmemizi dileyen insanlara maruz kalmaktır.

(bkz: çatapat patlatan çocuklar)

bayram namazından döndükten sonra sabah kahvaltısında dolma yemektir.

bizim için en klişesi "ramazan nasıl geçti anlamadık" geyiğidir. "ilk gün daha dün gibiydi"

eee evlilik var mı ufukta ? sorusu da bir bayram klasiği olarak durur ortada...

"abla valla çıkmadan yedik, bir şey hazırlama bizim için." gibi klasik yalan cümlelerdir.

(bkz: yemicek olan yemesin amk ben yicem)

'bu sene baklavam iyi olmadı' her sene duyarım bu cümleyi. suç ya yufkayı satanda, ya pişiren fırında.