2000'li yıllarda kara kuvvetleri komutanlığı ön binada gece saatlerinde komutanın makamı terketmemesi sadece askerde karşılaşılan olaylara bir örnek olabilir

komutan da orgeneral aslan (güner) paşa. sanırım makamında bekir paşa (kalyoncu) da varlar. onlar çıkmadığı için mesai çoğu subay ve general için bitmiyor. belli ki bir tür planlama çalışması var. saat 9 buçuğa doğru personelin ekserisi ayrıldı. ancak paşalar ve planlamaya dahil departmanlar o geceyi çalışarak geçirecekler. önceden hazırlık yapılmayınca harici elbiseyi çıkarmadan iki gün üst üste geçirmek demek ki sevimsiz bir durum. ancak işin fıtratı bu. oluyor.

paşaların kendi emir subay astsubayları onların ne yiyeceğini içeceğini 1.5 hafta öncesinden hesapladıkları için anlık çok da fazla sürprizle karşılaşılmıyor ama o gece paşalar "pide yiyelim" diyorlar. adamlar paşa. paşa gönülleri öyle istiyor. saat sabah 3:24. emir subayı buzdolabı gibi olduğundan renk vermiyor ama nereden bulsun sabahın 3 buçuğunda lahmacunu pideyi. yemeksepetine bir göz atayım diyor ama her yer kapalı. sonra 10 saniye düşünüp koridordaki telefonu kaldırıyor, akıldan 4 rakam tuşluyor. destek kıtaları nöbetçi amirinin odası.

- binbaşı şu şu
- paşa yaveri yarbay şu şu, binbaşım sizin kıta bölümünde bir lahmacun fırını vardı değil mi?
- evet komutanım fırınbahçe.
- bekir ve aslan paşalar peynirli pide arzu ettiler, 20 dakikaya falan komuta katı 2 numaraya bıraktırın.
- *5.5 saniye sessizlik* emredersiniz komutanım!
*trak*

o anda arkaplanda şu müzik çalmaya başlar

lan gece 3.5'ta fırıncılar uyuyor, fırın boş, 20 dakikaya nasıl pide çıksın?

nöbetçi amiri ceketi giyip nöbetçi astsb odasına dalıyor bir giriyor ki botlar yerde, astsb terliklerini giymiş, bunları giyen ayakların ikisi de masanın üstünde, eller ensede birleşmiş koltuğunda yayılmış müzik kanalına bakıyor. hışımla odaya dalan biri olunca gayriihtiyari küfre başlayan cümlesi başka bir şeye evriliyor. ananısshımfssf emredin komtanım diyerek doğruluyor, ikisinin odadan beraber çıkması 46 saniye alıyor. istikamet koğuşlar.

koğuş nöbetçisi elinde değnek (elektrik çarpanı vakit kaybetmeden dürt diye eline vermişler gece değnekle geziyor herif) bulmaca çözerken onu ensesinden yakalayıp koğuş listelerine baktırıyorlar, aşçı hamurcu fırıncı servisçi kim varsa hepsini yataklarından harala gürele kaldırıyorlar. çocuklar da bir şey yaptık diye korkularından sinerek uyku sersemi üniformalarını giyiyorlar. onların alınıp fırına girmeleri telefonun gelmesinden itibaren tam 5 dakika 49 saniyeyi buluyor. kaldı 13 dakika 10 saniye.

baş fırıncı uzun dönem bir konyalı asker. etliekmek mütehassısı. hadi evladım hadi çocuğum diyerek fırını yaktırıyorlar. yanmıyor. komutan çatıda su geçirmez katmanların birbirine eritilip yapıştırıldığı tüpgazla çalışan nozüllü bir alev makinası gibi bir şey getiriyor.

onu tam gaz açıp fırındaki kuru odunlara 3 dakika boyunca tutuyorlar. sonra metal değneklerle bu odunları kırıp mümkün olduğunca köz haline getirmeye çalışıyorlar. bir yandan tezgahta tam altı er canhıraş bir şekilde hamur yoğuruyorlar. konyalı acil durumlarda kullandığı dinlenmemiş hamur formülünü yaptırıyor. böyle bir şey varmış. sabah saat 4'te kimse yataktan niye kaldırılıp lahmacun açıyoruz diye sorgulamıyor. başka bir şey niye yemek istememişler demiyor. biz de niyeyse demiyoruz. herkesin tek odaklandığı şey duvardaki saatteki akrep ve yelkovan. imkansız o pidenin falan yetişmesi ama emir alınmış bir kere. emredersiniz demişiz. gerekirse öleceğiz ama paşamız pide yiyecek. kıyma yok dese abartmıyorum biri tezgaha yatar ve kesin beni falan der. öyle bir motivasyon.

kah yarı közlenmiş korlarla kah dışarıda mangalda oksijen kaynağıyla köz yapılmış mangal kömürleriyle kah dualarla ilk pideler fırına giriyor

herkesin gözü bir fırında bir saatte. 7-8 dakika var. arada merdivenler bir futbol sahası bir garaj bir helikopter pisti var geçilecek. tamam çıkar diyoruz fırıncıya. pidenin yanları yanmış, ortası altın rengi olmuş. yanıkları kestiriyoruz, muazzam. hemen karton kutuya ikişer pide kesip alayın mukavemet koşucusu astsubay üstçavuşa veriyoruz. zıpkın gibi fırlıyor. tüm erler astsubaylar fırından bahçeye çöküp sağa sola çöküyor. erlere rahat olun sigara yakın diyoruz. üstümüzden nasıl bir yük kalktıysa yüzler gülüyor. iki nefes sigara çektikten sonra siyah bir renault 19 yanaşıyor. hop içinden alay komutanı iniyor. kendisine de biri haber verdiği için evden o saatte giyinip gelmiş.

bize patlıyor:

- ne lan bu hal?
- komutanım gece nöbetteyken kuvvet komutanlığından pide istediler, erleri kaldırdık, fırını yaktırdık, istenen sürede yaptırdık ve teslim ettik arz ederim.
- verdiniz mi pideyi?
- verdik komutanım
- hah iyi iyi

o sırada telefon çalar. fırın astsubay koşar cevap verir. verirken birden dikleşir. yüzünde bursaspor'un şampiyon olduğunu o an anlamış fener taraftarı gibi acıyla karışık bir dehşet ifadesi belirir, sonra bu halde emredersiniz diyerek telefonu kapatır ve dışarı yanımıza gelir:

- komutanım
* bütün yüzler zaten kendisine bakmaktadır*
- komutanım, paşamız pideyi yemiş, sert olmuş bu yağ sürsünler demiş. geri getiriyorlarmış.
- *alay komutanı* allah belanızı versin ne verdiniz lan pide diye adama!?
- ben-valla güzel görünüyordu komutanım

pide gelir açılır. dilimlerden birinde bir ısırık izi farkedilir. mermer tezgahın bir ucunda fırıncı er elinde sanayağı paketiyle durmakta, yanında fırıncı astsb, yanında nöbetçi astsb, yanında nöbetçi sb, yanında nöbetçi amiri masanın başında da alay komutanı ritüele başlarlar.

albay çok sigara içmiş bud spencer sesiyle bağırır:

- yağla lan!

uykusuz er pideyi dili dışarıda püt dikkat yağlar. fırıncı astsubay kalite kontrol ilk kademesine bakarak şurayı da yağlatır, nöb astsb okey diye kafa sallar, nöb sb beriyi de yağlatır. alay komutanına kadar bütün askeri erkan pideyi kontrol ede ede her dilimi 50 bin kalori olana kadar yağlarlar. pide o şekilde paşalara geri döner ve daha da haber alınmaz. sabah 7'ye kadar fırında teyakkuz sürer.

ertesi gün fırıncılara izin yazarız öğleden sonra sağda solda banklarda uyuklarlar. haftasonu da çift çarşı çıkarlar.

ondan ortamda iki orgeneralin bulunduğu bir binada düşük rütbeli personelin hayatının bir anda medrano sirkine dönmesi olasılığı gecenin 3 buçuğunda bile çok fazladır.