20. yüzyılın son müzik türü denilebilir britpop için

aslında 80'lerin tozunu attırdığı eski devrimci, aydınlık ve umut dolu günlerin yerini bıraktığı -x- kuşağını belki de en iyi anlatan müzik türü, hatta belki de dünya üzerindeki son müzik türüdür.

sokaktaki insanı anlatır brit pop, ya da sokaktaki insanın eve nasıl kapandığını

sokağa tekrar çıkmak isteyen

ama çıkamayan, çıkamadıkça tembelleşen

yorgunlaşan, uyuşuklaşan insanın globalleşme başlangıcı ile birlikte nasıl sıradanlaştığını anlatır

insanların uyuşukluğu, yüzyıl başında walter benjamin tarafından anlatılan modernizm kaynaklı uyuşukluğa benzer, ancak artık muhtelif uyanmalara karşı önlemlerini daha sıkı alan deneyimli sistemler bu halin ebedi olması için uğraşır

işte brit pop bu kapana kısılmışlığı anlatır

60-70'lerde içinde bulunulan dünyaya uygun olan müzik türlerine kıyasla hiçbir şey anlatmadığı düşünülebilir britpop'un

ama aslında durum bunun tam tersidir, brit pop var olan melankolinin fark edilmesi için uğraşır, çürümüşlüğü göze sokmaya çalışır

bir yandan da bunu fark edilmeden yapmak durumundadır ve yüzyıl dönümü, hata bin yıl dönümünde bu atılmış çok önemli bir adımdır. çünkü çok önemli bir telkinde bulunur brit pop. gitmeyi istetir. yerinde duramamayı aşılar bünyeye.

kaybolmuşluğu kabullendirip, madem kaybolunduysa bunu evlerin içinde değil demir yollarında, hava alanlarında, elde mis gibi kokan bir kahveyle beklenen peronlarda, oturacak yer bulunmayan trenlerde yapmayı önerir

hali hazırda var olan kaybolmuşluk durumunu bu şekilde tesadüfiliğe açmaya çalışır

bunu yaparken de artık faydası olmayacağını bildiği devrimci söylemleri kullanmaz, klişeleşmiş cinsel özgürlükten bahsetmez, yine gelmiş geçmiş tüm yazar, şair ve müzisyenlerin kullandığı en basit kavramdan yararlanır.

insanları harekete geçirmek için aşkı kullanır

ancak bu aşk çoktan sekülerleşmiş

geçiciliği büyük ölçüde kabullenilmiş, içinde kıskançlık gibi negatif duyguların barınmasının çok normal olduğunun altı çizilmiş

ortama göre değişebilen

melankoli ile sarılıp sarmalanmış ve mutluluğu aramayan bir aşktır

yalnızlığa övgüde bulunur adeta, özgürlük duygusunu kamçılar

insana kendini yollara vurma isteğini de tam olarak bu verir. metaforları faklıdır

anlamı farklıdır

öznesi ve nesnesi farklıdır

mutlu olamayacağı belli olan bu aşkın en iyi sonucu da onun kamçısıyla kapanlarından görece kurtulan 80 sonrası bireylerinin kendilerini en iyi hissettikleri durumun zamansızlık ve mekansızlıkla eş anlama gelen, yani tüm kodların sıfıra yaklaştığı, bağların yok olduğu, zincirlerin koptuğu yolda olma durumu olmasıdır.

bu anlamda brit pop yüzyıl sonunda hayata geçmiş olan son bir silkeleme, kendine getirme, hayata döndürme çabası olarak kabul edilebilir. sonrası ne hayat ne de müzik için fazla umutlu değildir. zira müziğin konuşmayı bıraktığı yerde hayatta da konuşacak çok bir şey olmamaktadır...

esasında brit pop'u bir akım olarak ele almak gerekir. bu akımın mirasçıları the smiths'ten tutun placebo'ya kadar uzanır

massive attack'ten utah saints'e, texas'tan coldplay'e aklımıza gelen gelmeyen neredeyse her bilindik ingiliz müzik gurubunun kökleri britpop'a dayanmakta.

şarkı sözleri, çok daha derin bir müzik denizinin üstünde yüzer bu türde

çoklu back vokal ve farklı enstrümanları şarkıya çok iyi yedirirler. yani şarkının ışık/gölgesini çok ustaca ayarlıyorlar.

bu tarzı seviyorsanız eğer, yağmurlu, puslu havalarda süngünüz düşmez. aksine kendinizi bulursunuz. çünkü bu şarkılar ve puslu havalar bir bütünün parçalarıdır.

britpop deyince akla ilk gelen gruplar james, smiths, mansun , suede, blur, oasis gibi gruplar olsa da artık bu müzik, radiohead ve coldplay gibi gruplarla eski feminen havasından sıyrılıp daha çok avrupa müziği formuna girmeye başlamıştır.

her ne kadar neşeli gözükse de aslında içinde çok gizli bir melankoli barındırabilen bir müzik türüdür bu. 

hastası olduğum bu dönemin (bence) en iyi albümleri için

(bkz: parklife)
(bkz: moseley shoals)
(bkz: what's the story morning glory)
(bkz: modern life is rubbish)
(bkz: dog man star)
(bkz: the sun is often out)
(bkz: k)
(bkz: everyone's got one)
(bkz: wake up!)
(bkz: the dodgy album)
(bkz: marchin already)
(bkz: the great escape)
(bkz: different class)