son yıllarda farkındaysanız sürekli bir ilahiyatçının ya da bir cemaat önderinin neyi nasıl hangi koşullarda bafileyebilirsiniz temalı fetvalarını tartışıyoruz. peki niye?

bu sorunun yanıtı osmanlı imparatorluğu neden dağıldı sorusuyla alakalı. bu soruya modernist milliyetçi kesim “kurumlar teorisi” ile yanıt verdi, batı’nın kurumları bizden üstün olduğu için geri kaldık dediler. ilk başta silahlı kuvvetler modernize edildi, sonra orduyu destekleyecek eğitim kurumları, yine orduyu besleyecek bir ekonomi, o ekonomiyi idare edecek hukuk sistemi modernize edildi. ilber ortaylı’nın tabiriyle “voltaire ne şeker adam, beethoven dinlemek de ayrı bir keyif olduğu için batılılaşmadık”

islamcı-muhafazakar kesimse bu soruya “gerçek islam’dan uzaklaştığımız için” diye yanıt verdi. “gerçek islam neydi..sevgiydi, emekti” tartışmaları bir tarafa şöyle düz bir mantık yürütüldü. islam sadece teolojik meselelerden ibaret bir din değildir, aynı zamanda bir siyaset ve hukuk düzeni vaaz eder (kuran’da “mirasınızı isviçre medeni kanunlara göre dağıtabilirsiniz” diye ayet yok). dolayısıyla allah’ın kanunları, “gavurların” kanunlarından üstündür. bir adım daha öteye gittiler ve birinci grubu “kim bir kavme özenirse onlardan sayılır” hadisiyle birinci grubu batı ajanı ve kafir ilan ettiler. 28 şubat’tan önce ne deniyordu..”refah partisi’ne oy vermezsen patates dinindensin”. keza “abdülhamit süper adamdı”, “zübeyde hanım genelevde çalışıyordu”, “kurtuluş savaşı danışıklı dövüştü”, “atatürk ingiliz ajanı bir yahudiydi”, “lozan antlaşması’nda türkiye’nin deislamizasyonu ile alakalı gizli maddeler vardı” muhabbetleri de buna dayanıyor.

yalnız ufak bir sorun vardı..batı, müslüman dünyası’ndan bayağı üstündü, ölümüne tokatlıyordu. bu nasıl olabilirdi? psikolojide cognitive dissonance (bilişsel çelişki) diye bir fenomen vardır. sizin eğilimleriniz, inançlarınız gerçek dünyayla çelişiyorsa akli dengenizi korumak için çeşitli mekanizmalara başvurursunuz. ya görüşlerinizi değiştirirsiniz ya davranışlarızı. veya kendinize yalan söylersiniz. mesela diyete başladıktan sonra tatlıları götürüyorsanız “ya zaten bu sütlü tatlı, kalorisi az”, “diyete pazartesi başlarım”, “zaten kahvaltıyı da hafif yapmıştım” gibi şeyler söylersiniz.

bunun türkiye versiyonu “batı bizden teknolojik olarak üstün olabilir ama bizim ahlakımız daha iyi” şeklinde oldu. ki aslında bu bize de özgü değil. mesela amerikan iç savaşı’nı kaybeden güneyliler de kendi askerlerinin ne kadar şövalye olduğunu, aslında köleliği korumak için savaşmadıklarını hatta siyahların köle olmaktan memnun olduğu gibi bir sürü yalan uydurmuştur. bunun en popüler örneği de “rüzgar gibi geçti”’dir.

peki batı’dan hangi alanlarda daha ahlaklıyız? daha mı az yolsuzluk yapıyoruz? yoo... hal böyle olunca abuk sabuk bir cinsel ahlak yorumuna sığınıldı. zaten farkındaysanız batılılar arasında “doğu’nun ahlakını alalım, tekniğini almayalım” diyen pek yok. ikincisi bu çarpık cinsel ahlak daha görünür ve uygulaması daha basit. mesela yolsuzluğu engellemek için kanunlar, hukukçular yetiştirmek lazım. oysa ilkokul mezunu bir adamdan arabistan ya da iran tarzı din polisi çıkartabilirsin.

hal böyle olunca kadın bedeni modernistlerle islamcıların muharebe meydanı oldu. biz de bu yüzden sürekli "50 shades of grey" tadında yoğun bakım, asansör vs. fantezilerini tartışıyoruz.

ki şu gerçeği de unutmayalım... ilahiyatçıların aslında bir kabahati yok. ancak sorunun kaynağını eleştirmek yasak olduğu için söyleyeni eleştiriyoruz. kemalizm sayesinde 90 yıldır oldukça steril, liberal protestan bir toplumsal bir din anlayışımız var. o yüzden “balonumuzun” dışında birilerini görünce mavi ekran veriyoruz.