vazgeçmek masadan kalkmaktır. affetmek masayı yok saymak. ikisindede azalmıştır kalbindeki nakit.

affetmek en büyük vazgeçiştir.
çünkü;
affetmek her şeye göz yummak değildir..
affetmek kendini ya da bir başkasını suçlamak da değildir,
affetmek kırgınlıklarından ya da kızgınlıklarından sıyrılmak geçmişi geçmişte bırakmaktır.

insan affeder ama neyi affettiğini unutmaz. bu yüzden vazgeçer....

akilliysan ikisinden birini secersin.
aptalsan; ne affeder ne vazgecersin.

vazgeçtiğimi ancak affetmediğimi ve asla affetmeyeceğimi söylemiştim daha dün bir arkadaşıma.
affetmediğim sürece vazgeçemeyeceğimi anlattı uzun uzun. affetmek ve vazgeçmek arasında böyle bir ilişki kurmamıştım hiç.
affetmek, yok saymak gibi bir şey. affetmeyip intikam almaktan falan bahsetmiyorum. intikam almak, cezalandırmak herkesin yapabileceği şeyler değil zaten. benim yaptığım; bir gün mutlaka cezalandırılacağı umudu, ilahi adaletin gerçekleşeceğine olan güvenim. işte bu beklenti yaranın sürekli açık kalmasına ve hayatımızı olumsuz etkilemesine neden oluyor.

eğer birinin hayatınızdan tamamen çıkmasını, onu yok saymayı istiyorsanız affetmek gerekiyor.

affetmek, vazgeçmenin ön koşulu.

affetmek özgürleştirir, affedememek vazgeçtirir.

affeden insan aynı öğretiyi bir başka zaman bir başka şekilde yaşayacağını bilmeden bu eylemi yapar muhtemelen,vazgeçen kişi ise öğretisini almıştır olaydan yada durumdan ve olması gerekeni yapar vazgeçer.affetmek çoğu zaman bi yalanla yaşamaktır vazgeçmek ise yalanı,yanlışı görüp yaşamamayı tercih etmektir,zannımca doğru olandır.

affetmek geçici, vazgeçmek kesin çözümdür.

tanrinin kitaplarında iki de bir de ' affedici ve bağışlayıcı' olduğunun altını çizmesi bu ilişkinin temelinde olan gibidir. tanri tanri olduğundan affeder. vazgeçmez. kul acizliğinden kolayı seçer. vazgeçer.

affetmek: sessizlik.
vazgeçmek: bağıra bağıra sessizlik.

edmondo de amicis'in çocuk kalbi kitabında geçen meşhur cümlesi bu ilişkiye bir nebze ışık tutar:

çocuk kalbi affeder ama unutmaz

her insan kalbinde çocuk kalbinden bir parça taşımaz mı?

her affediş vazgeçişe bir adım daha yaklaştırır, zamanla affettin sanılanlar aslında vazgeçmişliğin olmuştur garip olan herşeyi affedersin sananlar ne zaman vazgeçtiğinin farkına bile varmazlar