2. dünya savaşı devam ettiği sırada, savaşı kazanmak için amerikalıların aklına alternatif parlak(!) bir fikir geldi. kazanmak için yarasaları kullanma fikri!

ilk olarak pensilvanyalı bir diş doktoru olan dr. lytle adams'ın aklına geldi bu dahiyane(!) fikir. bir seyahat dönüşünde arabasında öğrendi pearl harbor baskınını ve aynı anda frontal lob, parietal lob, oksipital lob, temporal lob, serebellum'un çalışması ile ortaya çıktı bu müthiş fikir. kaynağı ise adams'ın new mexico’daki carlsbad mağaralarını ziyaret ettiği yarasalardı.

ana fikir şuydu: bir şafak vakti 1.000.000 (bir milyon) yarasanın bir uçak vasıtası ile japonların üzerine bırakılması. tabii yarasalar uçuştan önce sakinleştiriliceklerdi. (çok ince bir düşünce.) uçak, hedefin üstüne geldiğinde yarasalar bırakılacak ve düşerken kendilerine gelen yarasalar her tarafa uçmaya başlayacaklardı. gece yaratıkları oldukları için, kolayca yanabilen japon binalarında buldukları her deliğe gireceklerdi. yaklaşık on beş dakika sonra, zaman ayarlı bombalar şehrin dört bir yanında binlerce yangın başlatacaktı.

böyle manyak bir planı hayata geçirmek tabii ki saçma gibiydi ama adams'ın çevresi bayağı genişti. özellikle dönemin first lady’si eleanor roosevelt’e çok yakındı. dolayısıyla franklin delano roosevelt'e ulaşması hiç zor değildi. planını bir şekilde fdr ile (roosevelt) paylaştı, konuyu danışmanları ile görüşen fdr, “bu adam deli değil, kulağa ne kadar olanaksız gelse de önerisini düşünmeye değer.” dedi ve proje ulusal savunma araştırmaları komitesi ve hava kuvvetleri’ne gönderildi.

yarasaların birçoğu bomba taşımaya uygundu ama tercih edilen ve bu iş için tercih edilen yarasa türü kuyruksuz meksika yarasasıydı. normalde bir yarasa 10-20 gr. ağırlık taşıyabiliyordu ama bu çok düşük bir kapasiteydi zira ordunun elindeki en hafif bomba 1 kg. ağırlığındaydı ayrıca o irtifada yarasaların yaşayıp yaşamayacakları bile belli değildi. çalışmalara bir süre devam ettiler hatta ilerleme bile kaydettiler, bu sırada adams daha yüksek maliyetle olan başka bir projenin, kendi projesinin önüne geçtiğini öğrendi ve tarihe geçen şu sözleri söyledi: "evet! biz burada savaşı kazandırması garanti olan yarasa bombaları üzerinde çalışıyoruz, onlarsa küçük atomlarıyla oynuyorlar. ağlamak istiyorum."

hükümet artık adams'a destek vermiyordu. adams, tüm masrafları cebinden karşılamak zorunda kaldı, hatta evini bile bu proje uğruna sattı. adams yarasa taşımak için kullanılan bir düzenek tasarladı, toplamda her yarasa bombası, 1040 tane yarasayı ve bir paraşütü uygun koşullarda taşıyabiliyordu. projede göreli kimyager louis feiser ise napalm adını verdiği yeni bir yanıcı maddeyi kullanmayı tercih etmişti bunu selüloit bir kaplama ile çerçevelemiş ve ağırlığını 17,5 grama indirmişti.

3 mayıs 1943’te yapılan testler başarıya ulaşmadı, 15 mayıs 1943' te (new mexico- carlsbad hava kuvvetleri merkezi) ikinci testleri yaptılar ve yarasalara sahte bombalar bağlanmış (gerçek bomba olduğu takdirde bir felaket olabilirdi.) yarasaları uçaktan attılar ve yarasalar bulabildikleri her deliğe girdiler.

louis feiser bu durumdan umutlandı 6 tane yarasayı aldı ve üzerine gerçek bombalar yerleştirdi, sakinleştirilmiş yarasaların bombalar patlayıncaya kadar hareketsiz duracaklarına inanıyordu ve tabii ki yanıldı... yarasalar çöl sıcağı ile birlikte kendilerine geldiler ve her yöne uçuşmaya başladılar. çok kısa süre içerisinde kontrol kulesi alev aldı ve sıçrayarak tüm tesisi etkisi altına aldı. proje gizli olduğu için itfaiye de içeri alınmamıştı. görevlilerin yapabildiği tek şey tüm tesisin kül olmasını izlemekti.

bu tam bir fiyaskoydu fakat planın işe yaradığını göstermişti. 6 yarasa bir hava üssüne bunu yapabiliyorsa bir milyon yarasa japonya' ya neler yapmazdı?  fakat ordu ikna olmadı; adams planı’na verilen destek geri çekildi ve proje suya düştü.

projenin aptalca olmasının yanında, bir de başımıza bela olan plastik patlayıcıların geliştirilmesinde katkısı çoktur. ahh adams ahh..

İnsanoğlunun Bugüne Kadar Patlattığı En Güçlü Bomba: Çar Bombası