tek eşlilik... günümüz ergenleri tarafından kıymeti bilinmese de gelin ben size bunun artılarını anlatayım. çok uzun seneler tek eşli yaşadığım için biliyorum... öncelikle itiraf etmem gerekir ki ilişkiye başlarken aidiyet hissetmekte zorlanıyordum... o da bunun farkındaydı. ama benim ve bizim için o kadar çabaladı ki, onun samimiyetini, gözlerimin içine bakışını gördükçe "doğru kişi" olmam gerektiğini düşündüm ve elimden geleni yaptım. birkaç kez ayrıldık ve ayrı kaldık. hayatımıza başka kişiler girdi ama yapamadık. sonrasında yeniden birleştik (şu an tamamen ayrılmış bulunuyoruz).

bu toplumda gerçek anlamda birey-birey ilişkisi yaşıyor olduğumu hissettim. çünkü aşırı kıskançlık, kısıtlama vb. şeyler olmuyordu. elbette hayatımızdaki insanları, gittiğimiz yerleri, orada kimler olduğunu birbirimizle paylaşıyorduk ama paylaşmasak bile "ona güveniyorum, beni üzecek bir şey yapmaz" hissi ilişkide çok hissediliyordu. her ikimiz açısından da bu böyleydi. kimse telefonunu saklamazdı mesela. her şeyimiz ortadaydı ve kimse kimsenin bir şeyini kurcalama gereği de duymazdı. sonra birbirimizi çok dikkatli dinliyor, anlamaya çalışıyorduk. bakın, mükemmel bir ilişki yaşadım demiyorum, çokça sorunumuz vardı. bu sorunlar bazen devasa boyutlara ulaşıyor, tartışma yaşıyorduk. örneğin birkaç sene işsiz kaldı ve ona çok destek oldum. köklü bir amerikan firmasının yöneticilerinden birisiyken risk aldı , iş kurdu ve battı. çok zor zamanlar yaşadık. onu hep mutlu etmeye, destek olmaya çalıştım... o da babamın hastalık süreçlerinde beni çok toparladı. depresyon yaşadığım dönemde ne zaman onu ağlayarak arasam beni sakinleştirdi. birbirimizin en berbat zamanlarını gördük. ne zaman canım bir şeye sıkılsa beni mutlu etmek için elinden geleni yaptı. bambaşka bakış açıları kattı bana. çok zeki, çok okuyan bir insandı. o olmasaydı ben şimdiki ben olamazdım.

tek eşliliğin artıları ise çok fazla oldu hayatımda

öncelikle çok güven duyduğum ve güçlü birisi yanımda olduğu için hayatımın çoğu alanına müthiş bir şekilde kanalize olabildim. bir şeyi yapamadığımı hissettiğimde bana hep "yapabilirsin, bir de şöyle düşün, neden kaygı ve endişe yaşıyorsun?" gibi şeyler sorarak beni yatıştırabiliyordu. böylece daha odaklı yaşıyordum. örneğin okuduğum her şeye çok odaklanabiliyordum. sistemim "güvendesin" hissini yaşıyordu. hayatta bir destekçim olduğunu bilmek beni çok mutlu ediyordu. risk almayı hiç sevmesem de sayesinde riskli kararlar alır oldum ve kendimi aşmaya başladım. çünkü o da hayatta hep ileriyi hedefleyen birisiydi. onun sayesinde pek çok konuda daha rasyonel olmaya başladım. birisini mutlu ederek mutlu olabilmek, hiçbir güç savaşına veya yarışa girmeden hareket edebilmek, tamamen kendin olarak kabul görmek çok iyi hissettiriyordu. bu çok iyileştirici bir etki yaptı bende.

tek eşlilik bana kendimi tanıma ve aşma fırsatı tanıdı. tanımadığım insanlarla flört ederek vakit kaybetmek yerine kendimi tanıma fırsatı yakaladım. sonradan zaten herkesin ilgisi için yaşayan insanları son derece sığ bulmaya başladığımı fark ettim (bu nedenle günümüz ilişkilenme biçimi bana uymuyor maalesef çünkü flört edemiyorum).

hal böyle olunca vaktimin, kendimin kıymetini anladım. bana kendime değer vermeyi, birisine gözü kapalı güvenmeyi, vaktimi verimli kullanmayı öğretti. o nedenle tek eşlilik hayatın diğer alanlarında var olabilmek için çok kıymetli. tek eşlilik doğru kişiyle inanılmaz motive edici bir deneyim. insanın güvende hissetmesi, içinin rahat olması ve "iyi ki o var" diyebilmesi çok değerli. böylece insan hayatta daha güçlü hissediyor kendini. her halinle kabul edilmek, "şöyle yapsam ne düşünür?" diye düşünmeden en salak yönlerini ortaya koyabilmek ve bundan aşırı keyif alabilmek; üzüntünü, derdini çekinmeden konuşmak ve anlaşılacağını bilmek... çok çok değerli.

çok eşlilik, herkesle flört vs bana aşırı sığ ve zaman kaybı gibi geliyor o nedenle. doğru kişiyle tek eşlilik kaliteli bir hayat yaşatır diyerek kapatıyorum.

Evlenmek Bir Başarı mıdır?