insanı watford taraftarı yapabilecek bir maç. o son gol sırasında watford tribünlerinde olmak varmış.

penaltı vuruşu öncesi leicester city'li anthony knockaert'in penaltıyı atacağı yönü kafasıyla işaret ettiği yönünde iddialar olan efsane bir son 30 saniyeye sahip olan maç.

sözde alt lig maçı ama atmosfere bakarsan sanki premier ligde son haftaya kalan şampiyonluk maçı ve üstelik final maçı da ülkenin en prestijli stadyumu olan wembley'de.

sky sports spikerinin de hakkını verelim ; penaltıdan itibaren efsane bir sunum yapmış. ''diineeeyyy'' diye bağırdığında kendimi gol diye havaya zıplarken buldum.

bu sezon ilk haftalarda aklımda birkaç takım vardı, "3 tanesi championship'ten yükselseler ne güzel olur" dediğim. watford o takımlar arasında değidi. hull city ve cardiff city'nin yükselmesinden sonra, yanlarına bir de crystal palace gitse harika olurdu. artık böyle bir maçtan sonra, varsın crystal palace'ı da geçsinler diyecek duruma geldim. o nasıl muazzam bir son, o nasıl bir heyecan, spikerin son 3 pasta sadece futbolcu isimlerini sayması, yıllardır sempati duyduğum manuel almunia'nın iki kurtarışı, gianfranco zola'nın sevinci, düşüşü, tekrar sevinci, kimin kime sarılacağını nereye koşacağını bilememesi... her şey harikaydı, tanrı eli değmiş gibi.

manuel almunia'nin kedi olalı bir fare tuttuğunu gösteren maçtır. ben de bunca zamandır neredeydi bu adam diyordum, görmeyeli şahit olduğum en dramatik anlardan birinin aktörlerinden biri haline gelmiş adam.

yıllar önce murat kosova'nın söylediği "işte premier lig bu sözünden sonra "işte championship bu" denilmesinin de yanlış olmayacağını göstermiştir bu maç. adamların 2. ligi bile bizim "süper" ligten daha kaliteli ve çok daha heyecanlı aq.