yapay zekanın somut kullanımı, 20. yüzyılın ortalarına dayanır. 1956'da john mccarthy'nin dartmouth konferansı'nda "yapay zeka" terimi tanıtıldı. bu dönemde, makinelerin öğrenme yeteneklerini araştıran ilk çalışmalar başlamıştır. bu süreç, zamanla daha gelişmiş yapay zeka uygulamalarının önünü açmıştır. dartmouth konferansı’nın gayesi, “makinelerin insan zekasını taklit edebilmesini sağlayacak yeni bir çalışma alanı yaratmak” idi. 

konferans, yapay zekanın tanımı, işleyişi ve potansiyel uygulamaları üzerine derinlemesine tartışmaların yapıldığı bir platform sağladı. bilim insanları, bilgisayarların sembolik mantık kullanarak problemlere çözüm üretebileceğini ve öğrenme, anlama gibi insan zekasına özgü yetenekleri simüle edebileceğini öne sürdüler. bu dönemde yapay zeka, sembolik yapılar ve mantık tabanlı sistemler üzerine yoğunlaşarak, bilgisayarların satranç oynama ve teoremler ispatlama gibi görevleri nasıl yerine getirebileceğini araştırmaya başladı.

1959'da arthur samuel, kendi kendine öğrenen bir dama yazılımı geliştirdi. 1997'de ise ibm'in "deep blue" bilgisayarı, dünya satranç şampiyonu garry kasparov'u yenerek yapay zekanın strateji ve karar verme konusundaki yeteneklerini gösterdi.

kaynakça: springer