Yeni Nesil, Oyunu Neden Bizzat Oynamak Yerine YouTube'dan Videosunu İzliyor?
oyun oynamayıp oynayanın videosunu izleyen neslin, 90'ların 80'lerin çocukluğunu yaşayamamış kişilerce yadırganması doğal
13- 14 yaşlarında apartmandaki arkadaşlarla bir araya gelip toplanıp fantastik/korku filmi izlemek kadar güzel bir şey yoktu o zamanlar. akşam apartmanın bahçesine mahallenin abileri gelir, maçtan, karı kızdan bahsederler biz de sanki çok anlıyormuş gibi onların yanında dinlerdik onları. çok eğlenceliydi lan. o kalabalık samimi ortamın içinde olmaktı önemli olan.
şimdi gençler teknoloji sayesinde yalnızlığa mahkum oldu. bir müddet sonra ses arıyorlar. o sesi de daha kalabalık ve sesli bir mecra olan internette buluyorlar.
bizim apartmanda sadece üç evde bilgisayar vardı. biri alt komşumuzun büyük oğlu. benim favori oyuncumdur. öğlen okuldan gelip elimi yüzümü yıkayıp koştura koştura aşağı komşuya iner, abinin odasına girer okuldan dönmesini beklerdim. annesi salçalı ekmek, pişi, kek vs. getirir afiyetle yerdim. abi eve gelince sanki odadaki hayaletmişim gibi sesimi çıkartmadan bilgisayarı kendi rızasıyla açmasını beklerdim, odadan dışarı atmasından çekinirdim.
sağolsun herif de hiç sektirmez; eve gelir gelmez açardı bilgisayarını, dolabının içinde ne kadar disket varsa sırayla takar, açar, oynar ben de onu izleye izleye uyurdum lan... o da hiç konuşmaz ne yaptın ne işin var oynar mısın sevdin mi falan demez kendi halinde takılırdı.
ikinci youtuber'ım yan komşumuzun çocuklarıydı. bunlar daha çok küfürlü argolu konuşan tayfadan. apartmanda pek sevilmiyorlardı, hâlâ da öyle :) sadece beni aralarına alıyorlardı o da beni korkutup ağlatmak için. ama bunlar, diğerlerinden farklı olarak ara sıra bilgisayarı bana da veriyorlardı ama bu asla onların oynaması kadar zevk vermiyordu tabi.
üçüncü youtuber'ım ise apartmanın en üst katında oturuyordu. bilgisayardan ziyade oyuncakları için gidiyordum. çok nadir bilgisayarı açıyordu, babası kızıyor diye. yine de benden büyük oldukları için ortamlarını çok seviyordum.
konuştukları mevzuları anlamasam bile o ortamda bulunmak inanılmaz hoşuma gidiyordu. birbirleriyle olan şakaları, atışmalarını bugün youtube gibi sosyal platformlardaki çocukların atışmalarına benzetiyorum. benim o yaşlarda aradığım abi-abla sıcaklığını yeni jenerasyon orada buluyor. bu bence içgüdüsel bir şey. sonradan çıkan bir akım değil, sadece yöntemler değişti.