Ara Güler'in Dünyaca Ünlü İsimleri Objektifine Aldığı Tarih Dolu Fotoğraflar

Ara Güler'in ünlü isimleri portrelediği bu fotoğraflar, foto muhabirin nasıl dolu dolu bir hayat yaşadığını da özetler nitelikte.

Picasso

ara güler picasso'nun "resim"lerini çekebilmek için güç de olsa randevuyu koparır. önden, yandan, ordan, burdan derken çeker de çeker. bir yandan da feci tırsıyordur çünkü picasso çok aksi bir adamdır. her an, bunalıp "yeter artık, hadi ikile" deme ihtimali vardır. ama bu ihtimal gerçekleşmez, ara güler'e aldırmadan sakin sakin çalışmaya devam eder. bir ara duraklar ve birden "hep sen benim fotoğraflarımı çektin, ben de senin bir eskizini karalayayım" der ve aynı anda etraftan bir kağıt aranmaya başlar. ara güler de çok heyecanlandığını ve şaşkınlığını belli etmemeye çalışarak kağıt arama faaliyetine katılır. ama nafile, odada kağıt bulunamaz o anda. picasso birden yanıbaşında duran büyük boy sanat kitaplarından birini alır, kitabın öndeki beyaz sayfalarından birini açar ve ara güler'i çiziktiriverir oraya, imzasını basar ve kitabı hediye eder. ara güler önce o sayfayı kesip çerçeveletmeyi düşünür ama sonra bir de fark eder ki kitap aslında sadece 500 (veya 1000) tane basılmış çok değerli bir sanat kitabıdır. sayfayı kesmeye kıyamaz ve kitabı o şekilde saklamaya karar verir...

compadrito

Sophia Loren

"10 sene gittim cannes'a, çok şeyler yaşandı. sophia loren'i bilir misin? onun asansöre bindiğini görünce asansöre binmiştim ben de. yukarı çıktık beraber. otel odasının ortasında da yatak var. kadın yorgundu. ayakkabılarını çıkardı, yatağın üzerinde oturdu. 'burada böyle dururken resmini çekebilir miyim?' dedim. çek diyince birkaç tane çekip türkiye'ye gönderdim. burada da afiş yapmışlar: 'muhabirimiz ara güler sophia loren'in yatak odasında' diye. laf mı bu şimdi?"

dogville

Salvador Dali

dali’nin paris’te oteline gittim, 101 numarada kalıyormuş. kapısını açtım, bana bakıyor; “niye benim fotoğrafımı çekmek istiyorsun?” dedi. “çok meşhursun da onun için.” dedim. “benim dakikam 25 bin dolardır.” dedi. “güzel ama ben bir dakikada fotoğraf çekemem ki!” dedim. beni tuttuğu gibi dışarı attı. o akşam bir yahudi arkadaşımla yemeğe gittim. “dali beni dışarı attı.” dedim, “o benim vaftiz babam.” dedi. “ama sen yahudi’sin o hıristiyan nasıl olur?” dedim. “sen karışma.” dedi, gitti konuştu.

ertesi sabah saat 11’de gittik. dali bana bakıyor ben ona. “senin fotoğrafını çekmeliyim. adamakıllı bir fotoğrafın yok.” dedim. “kimse yokken gel.” dedi. ertesi gün saat onda gittim, üç gazeteci daha geldi. “hani benden başka kimse olmayacaktı.” dedim. “dur ben onları hemen salarım.” dedi. elinde de gümüş saplı bir baston var. “bilin bakalım, ziftin formülü nedir?” dedi. kimse bilemedi. formülü kafadan attı. “benim adım salvador dali, bu bastonu ziftin içine sokar çıkarırım. beş kuruşluk baston olur 50 bin dolar. sen bunu yaparsan deli derler. şimdi dediğimden ne anladınsa git onu yaz.” dedi. üçünü birden toplayıp dışarı attı. o fotoğrafları o gün çektim.

tamam kardesim sen haklisin

Alfred Hitchcock

"alfred hitchcock ile yaptığımız çalışmayı unutamam. onun çekimi biraz sıkıntılı olmuştu. ayaklarını ön plana alarak bir fotoğraf çekmek istedim. hitchcock da rejisör falan olduğu için, fotoğraf işlerini de iyi biliyor. karşımda kurnazca hareketler yapıyor. sabah 11.00’de başladığımız çalışma hiç unutmuyorum akşam 5’te bitti. bana kızdı başlarda, sevmedi ama sonra alıştık birbirimize. şakalaşmaya başladık. baktı ki, ben ondan daha matrak biriyim, rahat rahat çalıştık sonra. ben de içimden: 'yahu ben, picasso’larla falan çalışıyorum. sen de kim oluyorsun? sen hitchcock isen ben de ara güler’im diyorum.'"

ters leblebi