Ressam Carl Spitzweg'in Bir Zamanlar Sergilere Kabul Edilmeyen Resmi: Zavallı Şair
der arme poet... alman şair ve ressam carl spitzweg'in dilimize “fakir/yoksul şair” olarak çevirebileceğimiz 1839 tarihli en ünlü tablosu...
tablodaki şemsiyenin varlığı ve konumu sayesinde odadaki soğuğu ve rutubeti iliklerinize kadar hissedebildiğiniz resme baktığınızda bile romatizmalarınız azar. çatısından su akıtan bakımsız bir tavan arasında kaldığı anlaşılan şairin yanmayan sobası içinizi daha da titretirken; eseri beş dakikadan fazla inceleyen her üç pembe g*tlünün birinde ciddi soğuk algınlığı belirtileri baş gösterir.
şair, yaşadığı olumsuz koşullara ve bariz bir mali sıkıntı içinde olmasına rağmen endişeli görünmez, hayatın maddi yönlerinden etkilenmez, sadece şiirlerine yoğunlaşır. izleyici ona üzülürken, o bir önceki mısraya kafiye bulmaya çalışır.
bu denli etkileyici tablonun yaratıcısı olan spitzweg ise çok zengin bir tüccarın oğludur. aslında eczacılık eğitimi almış olmasına ve babası sayesinde herhangi bir maddi sıkıntı yaşamamış olmasına rağmen, şair ve ressam kimliğinden para kazanamamamıştır. onu, bu tabloyu yapmaya iten neden de şair ve ressamların yaşadığı ekonomik sıkıntılara dikkat çekmektir, ancak gerçekleri insanların yüzüne çarpan tablo birçok soruna neden olmuştur. spitzweg, her şeyi işine geldiği gibi yorumlayan zamanın sanat eleştirmenleri tarafından şiir sanatı ve dolayısıyla tüm şairlerle alay edildiği bahanesiyle acımasızca linç edilmiştir. eser, almaya'nın prestijli sanat galerisi kunstverein münchen'in düzenlediği yıllık sergiden tam da bu nedenle reddedilmiştir. halbuki tablodaki özneyle ne alay edilir ne de aşağılanır; bunun yerine, tamamen şiire feda edilen yaşamın gerçek yüzü temsil edilir.
neuen pinakothek koleksiyonuna ait olan eser, geçici bir süreliğine sammlung schack'de misafir edilmektedir.
Gelmiş Geçmiş En Karanlık Düğün Sahnesi Sayılan Kült Tablo: Arnolfini'nin Evlenmesi
