Sait Faik'i 111. Yaş Gününde Unutulmaz Dizeleriyle Anıyoruz

"insanların hepsi kötüdür. yaşamak boştur. sevmek aptallıktır... şudur, budur. peki, bunlarla nasıl eğlenilir? düşünün bakın. her şeyin kolayını bulacaksınız. ben en zorunu buldum. ölüme çareyi! ölmeyecekmiş gibi düşünüyorum, oluyor. bir tecrübe edin.

ben fena bir adamım. ben çalmayan hırsızım."

"küçük şeyleri unutamayanlar,
en geri hatıraları da unutamayanlardır.
hafızalarının bu bahtsız kuvveti karşısında
hiçbir memleket, hiçbir vatan tutamadan,
her yeri, her şeyi severek öleceklerdir."

"ölesiye yalnız, ölesiye mesudum."

"her insandan korkuyorum. kimdir bu sokakları dolduran adamlar? bu koca şehir, ne kadar birbirine yabancı insanlarla dolu. sevişemeyecek olduktan sonra neden insanlar böyle birbiri içine giren şehirler yapmışlar? aklım ermiyor. birbirini küçük görmeye, boğazlaşmaya, kandırmaya mı? nasıl birbirinden bu kadar ayrı, birbirini bu kadar tanımayan insanlar bir şehirde yaşıyor?"

"dünya her şeye rağmen güzeldir. ne güzeldir bu yağmur! sevgilim ne güzeldir. beni sevmemesi ne kadar acı."

"yalnızlık dünyayı doldurmuş. sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor."

"güldü. kuş bana anlattı,  dedi.ferahlayıverdim. kuş anlattıysa herhalde iyi şeyler anlatmıştır. kuşlar kötü şey anlatır mı?"

"dünya çarelidir. insanlar dünyaya bir çare bulacaklar."

"fakat toprağın üstünde koşan, onun üstünde beş on para kazanmak kaygısıyla dolaşan insanlar ne tuhaf mahluklardı. ve denize bir dakika durup bakmaya vakitleri olmadığını söyleyen bu insanlar ne zevksiz mahluklardı."

" ne kadar kaçmak ve uzaklaşmak arzusu ile dolu isem, o kadar da bağlanmak, kalmak, bağdaş kurup oturmak istiyorum."

"kendi peşimi bile bıraktım."