Sosyal Medyada "Bize Ne Bundan" Tarzı Tepkileri Neden Sıklıkla Görmeye Başladık?
internetin yaygınlaşmasıyla bireyin çağı başladı canım okurlar
herkes biricik oldu, herkes egosunu milyonların önüne çıkarabilecek ortamı buldu. işte o andan sonra kitlesel olarak kullanılabilinecek ilk yasal uyuşturucu da kanımıza karışmaya başladı.
ben önemliyim duygusu hepimizin temel kodunda bulunan gayet sağlıklı bir içgüdü. bizi hayatta tutan, varlığımızı hissettiren pilot alevi gibi aslen. kimse samimiyetle önemsiz ve salak olduğunu kabul edemiyor onun sayesinde. üstelik bu yeni bir güdü de değil. insanlığın başlangıcından beri hatta belki evrildiğimiz kuyruksuz maymunlarda bile benzer bir güdü hep vardı.
ancak eskiden olmayan ama şu en elimizde olan egomuzu gezmeye çıkarma özgürlüğü yepyeni bir davranış biçimi oluşturuyor. bundan 200 yıl önce egomuzu şimdiki gibi tatmin etmeye çalışsak, elimizden gelecek tek şey sokaklarda çıplak koşmak olabilirdi. varlığımızı kitlelere kanıtlayacak enstrümanlardan yoksunduk.
doksanlarda internet ilk kez evlere girmeye başladığında, internetteki her şey bir lütuf gibi geliyordu bize. henüz teknoloji ve egomuz arasındaki ilişkiyi kurmayı başaramamıştık. internet büyük ve güçlüydü, biz ise o dünyada savrulan ve neredeyse ona saygı duyan heyecanlı insanlardık. tam nasıl tarif ederim emin değilim ama bir biçimde interneti kullanan değil, onun içinde var olmaya çalışan öğrenme sürecindeki varlıklardık. bu çırpınış egomuzu dizginliyor, iletişimimizi etkiliyordu.
sonra bir dönüşüm başladı
o dev internet makinesi bir anda küçüldü, perdelerin arkasına sakladı kendini. bireyi ön plana çıkaran, ekranın önündekini yücelten projeler çıktı ortaya. internete bağlanan herkesi kıymetli hissettirecek ve bu yolla ekonomik fayda sağlayacak çok akıllıca bir yola gitti şirketler. bu bazen insan egosunun doğal etkileşimiyle, bazen de alenen buna oynayarak gerçekleştirildi.
bu anlamda ilaç olarak geliştirilip sonradan uyuşturucu olduğunun farkına varılan kimyasallarla benzer bir süreç işlediğini söyleyebiliriz internet için de. egomuz onu tatmin edecek bir şey buldu, şirketler bu arzuyu keşfedip daha güçlü uyaranlarla bunu kullandı.
biricik olma, önemsenme, fark edilme güdümüz tarihte ilk kez pratik ulaşılabilir bir tatmin alanına sahip olmuştu.
ilk iki nesil internetin yokluğunu da varlığını da gördüğünden, egosunu gıdıklayan bu yeni uyuşturucuyu kullanırken hep içinden gülümsedi. bundan haz alıyorlar, bunu arzuluyorlar ama ayaklarının yerden kesilmesine bir türlü izin veremiyorlardı. karakterleri değişimden önce şekillendiğinden gerçek ile olan bağları daha güçlüydü. egolarını dizginlemekte fena iş çıkarmadılar.
ancak bu uyuşturucunun içine doğanlar çevrelerinde egolarını bağlayacak direk bulamadılar. ilk günden beri internetteki her şey onlara hizmet için kurgulanmıştı. bir taneydiler, önemliydiler. sen önemlisin güdülerini okşayan ve bundan çıkar sağlayan şirketler günlük dozlarını almaları için ellerinden geleni yaptılar.
sonunda, bugüne vardığımızda...
sonunda internetteki her şeyin onlar için olduğunu düşünen ve kendilerine hizmet etmeyen her şeyi yok etmeye çalışan yepyeni bir nesil yarattık.
"bize ne bundan" cümlesini her yerde daha sık görmemizin de çok önemli sebeplerinden biri bu. biz dediği kendisi, bu dediği de kendi ilgisini çekmeyen herhangi bir veri. egosu öyle bir açlık içindeki ki gördüğü her şeyin kendisi ile ilişkili olması gerektiğini savunuyor. aksi durumda tepki vermekten asla geri durmuyor.
ben değişimin asla karşısında durmam, bu yeni insan tipini de asla hakir görmüyorum. onları anlamaya ve davranışlarını pozitif algılamaya elimden geldiğince devam edeceğim. bireyselciliğin benim şu an anlamadığım ama muhtemel daha iyi bir dünya düzenine yol açabilme potansiyelini yok saymıyorum.
ancak tespitler iyidir. insana egosunu bağlayacak direkler verir.
Akıllı Telefonların Elimizden Usulca Alıp Götürdüğü En Temel İhtiyaç: Tatmin Olma Yetisi
