19. Yüzyıl İngiltere'sinde Sıradan Bir Olay: Boşanma Masrafı İçin Eşi Satmak
ingiltere'de 1857 yılında ilk boşanma mahkemesi kurulana kadar boşanmak çok zor ve maliyetliydi.
19. yüzyılda, boşanmayı yasal hale getirmek için özel bir parlamento kararı gerektiğinden, boşanmak en az 3.000 sterline (günümüzdeki değerlerle 15.000 sterlin) mâl oluyordu. ancak ingiltere'nin west midlands bölgesi gibi yoksul bölgelerinde kadınlar herhangi bir mal gibi alınıp satılabiliyordu. bu da boşanmanın ucuz yolu olarak da kullanılıyordu.
staffordshire'da eşini satmak isteyen bir adam karısını pazara götürür, satmak istediği domuzuna yaptığı gibi yuları bacağına bağlar ve pazarda mal satma hakkı sağlayan market ücretini ödeyip market makbuzunu aldıktan sonra kalabalıktan karısı için teklifleri alırdı. fiyatlar genelde birkaç peni ile 1 sterlin arasında değişirdi.
1800 yılında stafford'da, cupid hodson adında bir adam, sadece bir penny'den başlayan heyecanlı bir ihale seansından sonra karısını 5 şilin ve 6 peni (28p) karşılığında satmıştır. arttırma tamamlandığında, adam mülkiyetin kanıtı olarak "market makbuzunu" alıcıya verdikten sonra satışa dahil olan üç kişi (karı-koca ve yeni alıcı) satışı mühürlemek için bara gitmişlerdir.
alan razı, satan razı, satılan razı...
şaşırtıcı bir şekilde satışa konulan eşler de mutsuz bir evliliğe yasal olarak son verme imkanı sunduğu için bu küçük düşürücü durumu kabul etmişlerdir. satışların çoğu karşılıklı rızaya dayalı gerçekleşir ve açık artırmadan önce kadını satın alacak "yeni sevgili" koca ile fiyat üzerinde anlaşırdı.
kilise ve devlet bu uygulamayı kınasalar da taşra halkı bu müzayedeleri evlilik sözleşmesi kadar bağlayıcı olarak değerlendirmiştir.
kaynak: historic uk