1930'dan Bu Yana Bir Mağazanın Vitrininde Yer Alan Ölü Gelin Efsanesi: La Pascualita
la pascualita ürkütücü, gerçekçi bir mankendir ve spekülasyonlara göre eski sahibinin kızının gerçek cesedidir.
la pascualita mankeninin hikayesi kuzey meksika'da yöresel bir hikayedir, bulunduğu mağaza vitrini daha çok turistik bir cazibe merkezi olarak ün kazanmıştır. "morbid magic" kitabının yazarı tomás prower, "hikayenin en yaygın olduğu yer meksika'nın bu kuzey sınır bölgesi olduğu için abd'de, özellikle teksas ve new mexico'da daha çok biliniyor" diyor.
la pascualita'nın hikayesi
her şehir efsanesinde olduğu gibi, resmi bir hikaye yok ancak yaygın anlatı pascuala esparza adlı bir kadının 1930'larda gelinlik dükkanının vitrininde yeni bir manken sergilemeye başladığı yönünde.
hikayeye göre; ceset manken la pascualita sadece gerçeğe yakın görünmekle kalmıyor, aynı zamanda bayan esparza'nın düğün gününden önce ölen kızına da çok benziyordu. la pascualita dükkan sahibinin kızının mumyalanmış bedeni miydi yoksa sadece bir manken miydi? (bazı hikayelere göre anne kızını mumyalatmıştı, böylece kızını yanında tutabilecekti, bu da çarpıcı benzerliği açıklıyordu.)
prower, "pascuala'nın kızının ölümüyle ilgili, zehirli bir böceğin sokması ya da annesinin yaklaşan evliliği onaylamaması nedeniyle intihar ettiği ile ilgili söylentiler var" diyor.
bazı hikayeler, la pascualita'nın sadece mumyalanmış bedeni değil, geceleri gelinlik dükkanında canlanan bir hayalet olduğunu söyleyecek kadar ileri gidiyor. detaylı, gerçekçi, ürkütücü eller ve varisli damarlarla, bunun sadece bir gelin mankeni değil, ceset bir gelin olduğu hikayesinin nasıl yayıldığını ve kendi başına bir hayat yarattığını görmek kolay.
la pascualita'nın bir ceset olması ne kadar mümkün?
figürün ürkütücü ve gerçekçi özellikleri onu bir mankenden çok daha fazlası gibi gösterdiğini ve büyük ilgi çektiğini inkar etmek mümkün değil. prower, "la pascualita'nın gerçekçiliği onu diğer mankenlerden ayırıyor; elleri ve damarları son derece detaylı ve söylentilere göre gözleri 'sizi takip eden' türden ve odanın içinde hareket ettiğinizde size bakıyor gibi görünüyor" diye açıklıyor.
bu ceset gelin mankeninin nasıl önemli bir efsane haline geldiğini anlamak kolay olabilir, ancak bunun mumyalanmış bir ceset olduğunu ve sadece vitrindeki bir manken olmadığını düşünmek çok zor. mumyalanmış bir cesedi bir gelinlik mağazasında neredeyse bir asır boyunca muhafaza etmek sürekli bir çalışma gerektirecek ve bozulmasını önlemek için özel koşullar gerektirecektir.
prower, "bir kişiyi ayakta mumyalamak için teknikler var, ancak mumyalama bir cesedi sonsuza kadar korumaz" diye açıklıyor. öncelikle, güneşin yoğun sıcağına maruz kalan bir vitrin, mumyalanmış bir cesedi muhafaza etmek için ideal bir koşul olmaktan uzaktır.
"mumyalanmış bir cesedin küçük bir aile işletmesinin vitrininde her gün sergilenmesi, sıcak çöl güneşine ve insan etkileşimine maruz kalması cesede zarar verirdi ve 90 küsur yıldır sergilenen ceset kesinlikle bu kadar taze kalmazdı."
la pascualita ile ilgili şüpheleri olan varsa, prower bu vitrin efsanesinin tabutuna çiviyi çakıyor: "pek çok ceset görmüş ve onlarla çalışmış lisanslı bir morg uzmanı olarak, o mankenin bir ceset olmasının mümkün olmadığını garanti edebilirim."
la pascualita'nın hikayesi neden hala devam ediyor?
theresa córdova, 2012 tarihli new mexico üniversitesi bitirme tezinde, gelin mankeninin durduğu dükkânı ziyaret ettiğini, araştırma hedeflerini açıkladığını ve müdürle konuşmak için randevu aldığını anlatıyor. ancak birkaç gün sonra planlanan toplantı için geri döndüğünde, ekildiğini fark etti.
sonunda bir mağaza görevlisi ona röportaj yapamayacağını çünkü mağaza sahiplerinin bunun uğursuzluk getireceğini söylediğini paylaşıyor. cordova, "mağazadan ayrıldım ve pascualita'nın hikayesinin, birden fazla gelinlik mağazasının bulunduğu bir şehirde gelinlik mağazasının pazarlama aracı olduğunu fark ettim," diye yazıyor. "dükkan sahibi ve halkla ilişkiler müdürü çalışmamı olumsuz bir reklam olarak değerlendirdi."
la pascualita hakkında daha fazla bilgi bulmaya ve varlığını kanıtlamaya kararlı olan córdova, tezinde şehir kilisesindeki arşivleri aradığını ve kendisine hikayenin sadece bir efsane olduğunun söylendiğini anlatıyor.
cordova şöyle yazıyor: "arşivlerde onun hayatına dair herhangi bir kayıt bulamadım çünkü aslında öyle biri yoktu." "la pascualita'nın hayatını ve ölümünü yeniden inşa etmek için herhangi bir tarihi arşive, yazılı ölüm ilanlarına veya kilise belgelerine güvenemedim."
vitrindeki cesetle ilgili röportajları reddetmek iyi bir pazarlama stratejisi ve la pascualita'nın entrikasını ve gizemini koruyan bir strateji gibi görünüyor. prower, röportajları geri çevirmenin iyi bir iş kararı olduğunu düşünüyor. "efsaneyi canlı tutuyor, işlerini devam ettiriyor ve sıradan dünyamızda biraz daha sihir kalmasını sağlıyor" diyor.