söyleyeceği şeyi dolandırmada usta, ima yapmada işinin ehlidir:

- seni buraya hangi rüzgar attı nina? yoksa "ağır" ve "pirinçten" bir rüzgar mı? ha?
- nicholas'ı pirinç mumlukla benim mi bayılttığımı ima ediyorsun?
- bilmiyorum nina, sen ne dersin, ha?

hep böyle bir alaycı hava, abuk subuk imalar... hep böyle bir küçük dağları ben yarattım, siz de şans eseri oradan geçiyormuşsunculuk... "bilmem, sence de öyle mi?" 'ler, lafı şakacıktan bir tarafından anlıyormuşçuklar... cukcuklar, cikcikler...

- bir içki hazırlamamı ister miydin richard? hah hah... ister misin?
- evet, lütfen. sert olsun.
- sert diyorsun... pirinçten bir mumluk gibi sert...
- nicholas'ı benim bayılttığımı mı ima ediyorsun?
- senin bayılttığını ima ettiğimi de nerden çıkarıyorsun?
- ya kafasına ben vurmuşum gibi sürekli imalar bakışlar filan atıyosun...
- nicholas'ın sadece bayıldığını biliyorduk richard... kafasına vurulduğunu değil! hah ha! kendin söyledin!

sanki totoşuna vurulsa bayılacak nicholas, heralde kafasına vuruldu. bunu bilmiyor mu? tabi biliyor. ama tehditkar, alaycı, karşısındakini tiye alan, her an patlamaya hazır bir bomba imajını sarsacak bir hata yapmaması lazım.

- sana bir şey itiraf edeceğim daniel. nicholas'ı ben bayılttım.
- ne? sen mi? o zaman kaç bölümdür ne diye ima üstüne ima yapıyorsun? hasta mısın kuzum?
- kuzun? kuzu mu? hah... pirinçten ve ağır bir kuzu heykeli mi ha? kuzu şeklinde bir mumluk mu?
- rahatsızsın olm sen.