daphne; nehir tanrısı peneus'un bakire kızı, güneş tanrısı, müzik ve şiir'in kompetanı apollon'un ilk ve tek aşkı.

apollon, dağda kırda dolaşırken venüs'ün oğlu cupid'i (eros) okuyla yayıyla oynarken görür. python'a karşı kazandığı zaferin tadı damağında, götü havada bir haldeyken, dur şu velede bi laf sokiim der kendi kendine ve şöyle der: "lan velet, hırt, o okla bizi mi vuracan len. bırak da o aletleri ellerine yakışanlar kullansın sen git de çelik çomak oyna."

e tabii eros da altta kalmak istemez çocuk da olsa tanrı çocuğu. o da şöyle karşılık verir: "apollo apollo! senin okların herkese atılabilir ancak benimkiler sadece sana özel olacak."

bu olaydan sonra eros gider iki tane ok yapar; biri sivri uçlu altından yapılan ve saplandığı mahlukatı kayıtsız şartsız karşısındaki kadına aşık eden, diğeri ise kör uçlu kurşundan yapılan ve saplandığı kişinin kalbini ebediyete kadar aşka ve sevgiye kapatan.

daha sonra gider altın olanı apollon'aa, kurşun olanı da daphne'ye saplar, yani atar. daphne'nin babası "canım daphne, bana bir damat ve çocuk borçlusun, artık evlenmenin zamanı gelmedi mi" diye sorar. daphne de "baba, bana anlayış göster çünkü ben diana gibi hiçbir zaman evlenmeyeceğim" der. bunun üzerine babası şöyle mırıldanır "zaten senin kendi yüzün bunu engelleyecek" der.

daphne, apollon'dan kaçtıkça apollon kovalar, taştan taşa seken daphne'ye haykırır: 

"daphne, ben düşmanın değilim benden kaçma. ben jüpiter'in oğlu, güneş tanrısı apollon'um. benim oklarımdan daha ölümcül bir ok beni yaraladı, bitap durumdayım. ayağın kayıp düşeceksin ve tüm ilaç bilgeliğime rağmen benim yüzümden yaralanman, benim kalbimi de yaralayacak."

kaçmaktan sonunda yorulan daphne, babasını çağırır ve bu kovalamacadan onu kurtarmasını ister. derken daphne'nin kolları dallara, saçları yapraklara dönüşmeye ve ayakları da kök salmaya başlar. bunu gören apollon, ağaca sarılıp konuşmaya başlar:

"madem eşim olamıyorsun, benim ağacım ve sembolüm olacaksın. seninle tahtımı süsleyeceğim, arpımı işleyeceğim. kahraman romalı askerler, zafer dolu seferlerinden dönerken senin yapraklarından taçlar takacaklar ve senin yaprakların hiç solmayacak. yaprakların her zaman yeşil kalacak"

bu olaydan sonra apollon, söz verdiği gibi defne yapraklarını kişisel sembolü haline getirir.

Yunan Mitolojisinde Adını Sürekli Duyduğumuz Tanrılara Ne Oldu?