Balistik Füzelere Karşı Savunma Yapmak Neden Oldukça Zordur?
balistik füzeler beladır, özellikle uzun menzilli olanları
çünkü:
balistik füze aslında basit bir araçtır. fizikteki eğik atış prensibi ile çalışır. ilk hız ile dik ya da dike yakın bir açı ile fırlatılır, bir süre uçar sonra eğik atışa geçer, motoru bu arada susar ve elde ettiği bu ilk hız ile uçuşun geri kalanını tamamlar, yerçekiminin etkisi ile bir noktaya düşer.
füzenin bu uçuş aşamalarına sırasıyla fırlatma (boost), uçuş ya da ortayol (midcourse) ve vuruş aşaması (terminal) denir.
füzeden istenen menzil arttıkça tırmanacağı yükseklik de artar. gövdesi de büyür. ağırlığı da artar vs.
genel olarak 1.000 km ve üzeri menzile sahip füzeler, uçuş aşamalarını atmosfer dışında yani uzayda tamamlarlar. bu aşamanın sonunda, atmosfere geri girerken geride sadece harp başlığını taşıyan küçük bir parça kalmıştır. bu parçaya reentry vehicle (rv) denir.
rv, atmosfere neredeyse dik bir şekilde ve muazzam süratlerde girer. sesten 5 - 10 hatta daha fazla hızda uçan, belki bir otomobil belki biraz daha küçük boyuttaki bir nesneyi bırakın vurmayı, tespit edebilmek bile çok zordur.
rv'ye gelene kadar, uzayda uçmakta olan o gövdeyi tespit etmek ve takip etmek de çok zordur. uzayda konuşlu sensörler gerekir, yani radar ve kızılötesi algılayıcılara sahip uydular.
atmosfere çıkarken tespit etmek de çok zordur. topraklarınızdan birkaç bin km mesafedeki herhangi bir yerden bir füzenin ateşlendiğini nasıl tespit edebilirsiniz?
evet, herhangi bir yerden.
teknoloji gelişti, birkaç bin km menzile sahip bir füzeyi ateşlemek için filmlerden aşina olduğumuz devasa silolara gerek yok. irice bir kamyona, mesela şu ağır yük vinçlerini taşıyan 12x12 falan gibi kamyona takılabiliyor bu tür füzeler. gizli bir hangardan çıkıp herhangi bir yere gidip kısa sürede füzeyi atışa hazır hale getirebiliyorlar.
rusya, kuzey kore ve çin, bu tür füzeleri geliştirme ve üretmede oldukça mahirdir.
füzeyi ateşlenmeden hemen önce ya da hemen sonra tespit edebilmek bir dert. ateşlendikten sonra yörüngesini çok hassas olarak hesaplayıp füzesavar sistemlere uygun hedef bilgilerini oluşturabilmek ayrı dert. tüm bunları yaparken de gerçek zamanlı olarak yörünge bilgilerini güncelleyebilmek gerekli, ki o hesaplara etki eden on yüz bin milyon tane faktör var, pasifik'teki kelebeğin kanat çırpışına varana değin.
tespit ve takip ettik diyelim, vurması da ayrı bir dert.
özellikle uzun menzilli balistik füzelerde rv genelde sadece tek bir harp başlığı taşımıyor. birkaç tane harp başlığı taşıyan var (mirv), atmosfere girerken sert manevralar yaparak füzesavarlardan kaçınanı var, sahte harp başlığı olan var (5 tane rv atmosfere giriyor ancak hangisinin gerçekten patlayıcı taşıdığı sürpriz) vs.
dahası, bu rv'yi, atmosfere girdikten sonra vurursanız eğer, bu sefer elinizde (önünüzde?) kontrolsüz bir şekilde topraklarınıza yağan enkaz ve patlayıcı kütleleri oluyor. eğer balistik füze kimyasal, nükleer, biyolojik ya da benzeri bir harp başlığı taşıyor idiyse durum daha da vahim bir hal alıyor.
eğer ki bir şekilde balistik füzeyi uzayda vurmayı başarırsanız, bu sefer atmosfer dışında, yani yörüngede kontrolünüz dışında uçan, her biri birer şarapnele dönüşmüş binlerce enkaz parçasına (space debris) sahipsiniz, sahibiz demektir. gravity filmini izleyenler bunun ne anlama geldiğini hemen anlayacaktır.
bu yüzden, balistik füzelere karşı füze savunması çok çetrefilli, çok pahalı ve çok zor bir meseledir. zamanında şöyle bir şeyler çiziktirmiştim:
1990'lardan bu yana bu konuya yüzlerce milyar dolar harcamış olan abd, bu nedenle, özellikle kuzey kore'nin tehdidine karşı artık alternatif savunma yöntemleri üzerine eğilmeye başladı. left of launch denen, füzeyi fırlatmadan önce sabote etmeyi hedefleyen siber harp ve espiyonaj faaliyetleri gibi. (bkz: http://www.siyahgribeyaz.com/…e-left-of-launch.html)
füze denemesi yapan ülkelerin elindeki avantaj ve oluşturduğu tehdit bu nedenle azımsanacak bir boyutta değil. uzun menzilli füze programları apayrı bir tehdit.