günlerdir kafamı kurcalayan durum aslında. çok fazla bilimsel donanımım yok bu konuda. önerilere de açığım. çocukken hayal ettiğimiz gibi değil de sanki zaten beynimiz zamanı bükebildiği ve ileriyi görebildiğimiz (gördüğümüz) için hayallerimiz buna göre şekilleniyor diye düşünüyorum.

zamanın bir algı olduğu, einstein’ın ortaya koyduğu genel görecelik kuramı ile de doğrulanmıştır.

biz bir nesneyi x- konumunda 3 birimlik kadar ileri taşıyabiliyorsak dolayısıyla x konumunda bükme işlemini gerçekleştirmiş oluyoruz diye düşünüyorum. aynı şekilde bir cismin x-y-z-t olarak 4 boyuttan oluştuğunu düşünecek olursak eğer t boyutu için aynı durum neden olmasın ki. 4 boyuttan en soyut olanı (maddenin şeklini referans alırsak eğer) zamandır. somut olanı fiziksel güçlerimizle hareket sağlayabiliyorken, soyut kavramını algılayabilen yegane organımız beynimiz olduğu için beyinin bu işlemi gerçekleştirdiğine inanıyorum.

gelelim şimdi bu şekilde düşünmemin gerekçelerine. (bu gerekçeler şahıstan şahısa değişkenlik gösterebilir)

2) birisini düşünüyoruz sonra telefonun çalıyor ( görüşmeyeli 6 yıl dahi olsa ) arayan kişi o kişi ‘’ naber kardeşim ya epeydir konuşmuyorduk neler yapıyorsun merak ettim’’ diyebiliyor.

3) dejavu girer mi bu olaya emin değilim çünkü dejavu için daha bilimsel olan açıklama var beyine oksijen gitmediği zaman nöronlar görselleri daha geç iletiyor gibi bir açıklama. buda yaşanmışlık hissini sağlıyor insana. 

4) kendimle ilgili mesela çocukken seçimi yaptığım mesleği sahibim. bu şekilde belki istemezdim ama burada da şu çıkmaza giriyorum; belki istediğim meslek konusunda beynim benimle dalga geçmiş ve sen kimsin ki o mesleği istiyorsun gittik gördük o tünelin ucu bombok bir yerlere çıkıyor edebinle şu mesleğe odaklan v.s gibi. 

5) yine kendimden örnek ‘’okur üniversiteye giderim oradan mezun olur evlenirim ve şu şekilde yaşantım olur” diye düşündüğüm olaylar her biri birer birer karşıma çıkıyor.

bu konuyla ilgili düşüncem de beyin bunu rüya yoluyla gerçekleştiriyor zamanda sıçrama yapıp tarihte yol alarak bizim için güzel olabilecek seçilimleri yapıyor ve bizi ona göre yönlendiriyor.

sadece mekanlar ve karakterler konusunda bulanıklaşabiliyor.

bu konuda uzmanlaşmış kişilere evliya, keşiş, kahin, peygamber gibi sıfatlarla isimlendirebiliyoruz diye düşünüyorum.

yazının başında belirttiğim gibi herhangi bir bilimsel olarak donanıma sahip olamadığım için daha bilimsel açıklayamadım. belki bu konuda yardımcı olabilecek insanlar olabilir

zaman'ın nesnelerin hareketiyle ilişkisi var, bunun deneysel kanıtları da vardır, zamanın hızı ve hareket arasında ters orantı vardır.

zaman hareket eden nesneler için daha yavaş akar, bu hareketin hızı ışık hızına ulaştığında zaman o nesne için durur. tabi gündelik yaşantımızda yaptığımız hareketler ışık hızının yanında çok mikro ölçüde kaldığından bunu algılayamıyoruz, ancak iki adet atomik ölçüde hassas saati ayarlayıp, birini sabit bırakıp, birini de uçakla uçurup geri getirdiklerinde aralarında zaman sapması olduğu einstetin'in teorisinin gerçek olduğunu ispatlıyor.

peki bu bilgi ne işimize yarayacak? sanırım hiç bir işe :).

yazar için stephen hawking'in "imaginary time" şeklinde konsepti dışarıdan bakıldığında umut verici gözüküyor olabilir ama içeriği biraz kel alaka.

sizin durumunuz aklına gelenin başa gelmesi, hayattaki hedefler, murphy kanunları vs. ile daha açıklanabilir duruyor :)

düşünülen kişinin araması veya fonda akıldan geçirilen şarkının 2-3 dk sonra çalması gibi örnekler, hatta ben ileri götüreyim, akıldan geçen şarkıyı yan odadaki arkadaşın mırıldanması, çok alakasız birşey düşünürken yakın bir kişinin de benzer şeyleri aklından geçiriyor olması gibi hadiseler biraz daha telepatik konular olabilir.