hemen bi örnek;

biriyle tartıştınız. kavga ettiniz. sakinleştiniz eve gittiniz. yattınız. mevzu hemen zihnizide belirdi. keşke bunu da deseydim, bak o öyle deyince ben de böyle deseydim ne biçim göt olurdu, bunu da söyleseydim, niye o an aklıma gelmedi hay kafama zıçayım dediniz. kendinize hayıflanarak ve kızarak uykuya daldınız. sabah da mal gibi uyandınız. işte konu burda devreye giriyo. mal gibi uyanmanıza gerek yoktu aslında.  

eve gittiniz, yatağa yattınız, mevzu aklınıza geldi. keşke bunu da söyleseydim demiyosunuz. o kişiyi zihnizde karşınıza alıyosunuz. kavga ettiğiniz ana gidiyosunuz ve o tartışma anında aklınıza gelmeyen ne varsa bir bir sıralıyorsunuz, küfürler, hazırcevaplı cümlelerden tut efendime söyleyeyim yumruk bile attınız ona, kafasını duvardan duvara çarptınız allaaah ortam tarantino filmine döndü. kan, toz, duman, aşk, seks, uyuşturucu, kılıç, satır, silah...
içinizde ne var ne yok sözle döktünüz, yetmedi bi de sille tokat dövdünüz. dayak kısmı şart değil ben biraz vahşiyim. o kısım sizin hayal gücünüze kalmış.

rahatlayıp uyuyun. 

bilinçaltı bunu gerçekten yaptığınıza inandı. ertesi gün o kişiye karşı içinizde dirhem kadar öfke olmadan uyanmanız olası. beyni bi bilgisayar gibi ele alırsak, o kişiyle ilgili kayıtlı olan negatif içerikli anının çıktısını alıp, dosyayı silmiş oluyorsunuz. 

bu spesifik bir örnekti ve basit. 

bilinçaltına, hayal gücününün kuvveti dahilinde hükmetmeyi öğrenebilirsek, daha dengeli bi ruh haline sahip olabilmek mümkün. 

bugünkü sıkkınlıklarımız, hayatımızdaki insanlar, onlara olan davranışlarımız, olaylara verdiğimiz tepkiler, gördüğümüz rüyalar...vs. bilinçaltımızın yansımaları. çocukken şahit olduğumuz bi mevzu, bugünkü davranışlarımızı etkiliyor çünkü bilinçaltı unutmuyor. muazzam bir data. 

Diğerlerine Kıyasla Türklerin İngilizce Konusundaki Endişesi Yersiz mi?