hepimizin başına gelmiştir. aklımızda bir şey yapmak vardır ama bunun için başka bir odaya geçtiğimizde o şey birden aklımızdan çıkar. o odaya niçin geldiğimizi unuturuz. sonra da bir türlü hatırlayamayız.

bu aslında rastgele bir şeyi unutmaktan farklı bir durum. tamamen beynimizin sistemli çalışmasının bir ürünü. beynimiz olayları, düşüncelerimizi ayrı ayrı sınıflandırarak onlarla, meydana geldikleri çevre arasında bağlantı kurar. biz bu çevreyi terk ettiğimizde beynimiz bu çevreyle ilgili olan bağlantıları dosyalar ve rafa kaldırır. önümüze yeni çevreyle ilgili olan dosyayı koyar. bu yüzden oturma odasında aklımızda olan şey mutfağa geldiğimizde uçup gidebilir. biz de öylece tezgaha boş boş bakarken buluruz kendimizi.

işin daha ilginç tarafı bu olayda kapının oynadığı rol. evet bildiğimiz kapı. yapılan deneylerde denekler eğer bir kapıdan geçmek zorunda kalıyorsa unutma olayı daha fazla oluyor. eğer aynı mesafeyi kapıdan geçerek değil de odanın içinde farklı bir yere doğru kat ederlerse unutma daha az oluyor. yani aslında olay mesafeden bağımsız kapıya bağımlı. kapı beynimiz için bir nevi ayırıcı rol üstlenmiş. her kapıdan geçtiğimizde beynimiz bir dosyayı kapıyor yenisini açıyor.

sürekli karşılaştığımız bir olay değil ama oluyor. unutmayı önlemek için oda değiştirmeden önce aklımızdaki şeyi yüksek sesle tekrarlamaya başlayabiliriz. tekrar önceki odaya dönüp hatırlamaya çalışmak da bir yöntem. sonuç olarak kapı eşiğini geçtikten sonra düşüncelerimizin hava olup uçma ihtimali her zaman mevcut.