Böcek Kanatlarından Yola Çıkarak Anti-Yerçekimsel Etkiyi Araştıran Adam: Viktor Grebennikov
bir deli, bir dahi, bir kaşif, bir gizem...
böcekler, onların kanatları ve bunların yer çekiminin etkilerine karşı ortaya koydukları inanılmaz etkileri araştıran, bir böcekte kuantum mekaniğini keşfederek inceleyen bu tuhaf dahinin sosyal medyada fazla yer almamasına şaşırıyorum doğrusu. tam adı viktor stepanovich grebennikov olan, tahsili lise ile sınırlı bu rus bilim insanı hakkında birtakım bilgiler aktarmak ve ilginç videoları ilgililerine sunmak için sözlüğe bu notu düşmek istiyorum. buyurun başlayalım:
rusya’da, lise mezunu olan alayla bir bilim insanı, bir ressam, astronom, mekanik uzmanı olan grebbenikov; bir arı kovanına elini sokup bal petekleri üzerinde gezdirmek istedi. yıllar sonra “bunu yaptığımda elimde çok tuhaf şeyler hissettim” diyeceği bu olayın ardından küçük kanatlılar üzerinde çalışmaya karar verdi.
1988 yılı yazında novosibirsk şehrinden bir entolojist, viktor stepanoviç grebennikov, kın kanatlı canlıların sert kanatları üzerinde mikroskopla titiz bir çalışmaya girişti. grebbenikov, bu çalışma esnasında kın kanatlıların sert kanatlarının alt yüzeylerinde yer alan; sanki özel bir makine tarafından preslenmişçesine ritmik, inanılmaz derecede düzenli, bal petekleriyle kıyaslanamayacak kadar muazzam, katı ve çok boyutlu oluşumlar keşfetti. bu canlıların sert kanatlarının alt yüzeyindeki bu muazzam yapılardan esinlenen grebbenikov, “yer çekimi uçağı” adını verdiği bir hava aracı geliştirdi.
genelde olduğu gibi, bu keşif de tesadüfen gerçekleşti. grebennikov, kın kanatlı canlılardan aldığı kanat örneklerinden birini mikroskobun altına koymuş inceliyordu. ikinci kanadı da yanına koyup incelemek istediği sırada çok ilginç bir şey oldu: iki kanadı yan yana koyduğunda, mıknatısların aynı kutuplarının yarattığı hareketlenmeye benzer bir manyetik alan haraketlenmesi dikkatini çekti. kanatlardan biri, diğerini itmişti. grebennikov şaşırmıştı. bu etkiyi başka bir şekilde test etmek üzere bu kez bir kanadı mikroskop camının üstüne bırakıp, ikinci kanadı da birinci kanadın üstüne koymak istedi. ancak birinci kanatla ikinci kanat birbirine temas etmeyi reddediyordu ve ikinci kanat havada asılı kalmıştı.
İlgili video
aynı şeyi; bu kanatları bir tespih gibi ipe dizerek tekrarladı, sonuç değişmedi: kanatlar birbirini itiyor, birbirine temas etmemek için kendilerinden beklenmeyecek bir direnç gösteriyorlardı. ama çok daha ilginç bir şey vardı: grebennikov, kın kanatlılara ait sert kanatlardan birkaç tanesini üst üste koyup uzun bir raptiyeyi bunlara sapladı ve elini çektiğinde raptiye kısa bir süreliğine tamamen görünmez hale geldi!
grebennikov, böylece, 1988 yılında biyo-antigravity (yer çekimine doğal direnç) etkisini keşfetmişti. sonraki 3 yıl boyunca çok farklı yönlerden bu etki üzerine çalışmalarını sürdüren alaylı bilim insanı, bu biyo-antigravity etkisiyle uçabilecek çeşitli platformlar ve taşıyıcılar tasarladı. professor v. zolotarev ile birlikte, bu alanda geliştirdiği bir platforma ilişkin patent başvurusunda bulundu. nihayet 1991 yılında grebennikov, bir “yer çekimi uçağı” (gravity plane) yaparak bu sessiz aracıyla gezinmeye başladı: bu araç saatte 1500-2400 kilometre yol alabiliyordu ve alttan bakıldığında neredeyse görünmezdi. yerden bakanlar; bu araç yerine bir ışık küresi, bir disk veya keskin hatları olan bir bulut gördüğünü söylüyordu:
keşfinin de verdiği güçle grebennikov, “gerçek” bilim insanı olmanın keyfini sürmek istiyordu ancak bu tamamen faydasızdı. çünkü; bu ilginç keşfine, havacılık ve bilimi ciddi anlamda etkileyecek bu buluşuna rağmen kimse onunla konuşmak istemiyordu. ilerleyen dönemlerde bu araçla bolca seyahat etmişti grebennikov ve felç olmuştu. kendisinin tanısı netti: bu aracı kullanırken kendisini yer çekiminin etkisinden koruyacak bir kabin olmaması nedeniyle felç olduğuna inanıyordu. 2001 yılının nisan ayında felçli halde hayatını kaybettiğinde, arkasında tek bir kitap bırakmıştı: benim dünyam. isteyenler kitabın tam haline şu* adresten ulaşabilirler.
grebennikov, böceklerin kanatlarında yer alan kavite yapılar üzerine çalışmalar yaptı. kitabının 5-1’inci bölümünde, grebennikov, elini bir arı kovanının içinde/peteklerin üzerinde gezdirirken hissettiği sıra dışı deneyimi şöyle anlatıyor:
“… ve bir mucize gerçekleşti: aniden elimin ısındığını hissettim… peteklere dokundum ellerimle, soğuklardı. ama biraz üzerlerine elimi kaldırdığımda kesinlikle bir ısı/sıcaklık hissettim. dahası parmaklarımda bir gıdıklanma hissettim, elimin itildiğini…”
“bu radyasyon, gözle görülemez” diye yazıyor grebennikov ve ekliyor: “bir parça kartonu peteklerin üzerinde gezdirdim, etki aynıydı… acilen bu fenomen üzerinde çalışmalıydım. ne var ki ekipmanlar beklendiği gibi verimli olmuyor, istendiği şekilde çalışmıyordu: en iyi termometreler, ultrasound kayıt cihazları, elektrometreler ya da manyetometreler… hiçbiri sağlıklı çalışmıyordu. ama genelde insan eli -sadece benimkiler değil-, bu tür ısınma, soğuma, gıdıklanma gibi etkileri hisseder. bazı insanların elleri ağırlaşır, diğer bazılarının elleri yukarı itilir; bazı insanların parmakları uyuşur, kol kasları spazm geçiriyor gibi olur, bazı insanların başları döner…”
iyi ama, bu tecrübe, nasıl oldu da grebennikov’u kendi hava aracını geliştirme noktasına taşıdı?
gelin birlikte okuyalım: “1988 yazında, mikroskobumla böceklerin kitin hücrelerini izledim, uzun ve tüylü antenlerini, kelebeklerin kanatlarını. biraz daha büyük böceklerin kanatlarında yer alan inanılmaz ritmik mikro yapılarla da ilgileniyordum. bu mikro yapılar öylesine muazzamdı ki, öylesine kusursuz sıralanmıştı ki; bir makinenin tasarımı gibi duruyordu, kusursuz bir matematiksel hesaplamanın ürünü gibi. bana göre bu muazzam hücresel yapılar; dekoratif unsurlar değillerdi ya da öylesine orada bulunan şeyler değillerdi.
bu kadar muazzam mikro yapılara ne doğadaki diğer böceklerin gövdelerinde, ne teknolojide, ne sanatta ne de bir başka yerde rastlamamıştım. çok boyutlu gerçekliğinden dolayı onu ne çizimlere aktarabiliyordum, ne de fotoğraflayabiliyordum. bir böcek, neden böylesi bir yapıya sahip olurdu ki? bu muazzam mikro yapılar, incelediğim canlıların (çn: kın kanatlıları kast ediyor) dışta yer alan ve ince kanatlarının üzerini örten kalın kanatların alt yüzeyinde yer alıyordu ve özel olarak bakılmadığı sürece görünmezlerdi. sadece böcekler bu kanatlarını açıp uçtuklarında, alttan bakan dikkatli bir göz bir şeyler fark edebilirdi, ama kim bunu yapardı ki?
o yaz boyunca bir sürü kın kanatlı cinsinden böcek yakaladım ve tüm akşamlarımı bunların kanatlarını incelemekle geçirdim. içbükey olan kitin pullardan (çn: kanatlardan alınmış küçük parça) birini mikroskopun altına koyup bu muazzam yapıları incelemeye koyuldum. doğanın bu ustalık eseri olan mücevherlere bakarken, tamamen amaçsız bir şekilde bir başka parçayı bu ilk parçanın yanına koymak istedim. ama ilk parça, ikincisini itti ve biri saat yönünde, diğeri ise saat yönünün tersinde döndü, sallandı ve sonra masanın üstüne düştü.
okur, o anda neler hissettiğimi sadece hayal edebilir… şaşkınlığımı atlatıp kendime geldiğimde, bu parçalardan birkaç tane daha alıp bir parça iple bağladım. oldukça zordu bunu yapmak ve ancak onları dikey olarak bastırdığımda mümkün oldu. böylece bir tür çok boyutlu bir kitin bloğu oluşturmuş oldum. üstüne koyduğum küçük ağırlıkları iten bir yapı oluşmuştu. bir raptiye alıp bloğun üzerine çaktım ve inanılmaz bir şey oldu: raptiye bir süre için tamamen görünmez oldu.
bir kez daha o kadar heyecanlanmıştım ki, çevremdeki her şey adeta bir sis perdesi içindeydi. ancak 2 saat içinde sakinleşebildim ve çalışmaya devam edebildim. her şey, bu kazayla başladı.”
ve iki yıllık bir laboratuvar çalışması sonucunda, muhteşem karakteristik özelliklere sahip gravity plane ortaya çıktı. görünmez, alışageldiğimiz hiçbir motora ihtiyaç duymayan ve hiçbir kanadı ya da pervanesi olmayan bir uçan araç.
bu araç tamamen sessizdi, çok basit bir tasarıma sahipti. ne bir kabini vardı, ne bir uçak ortamı, ne dinamik basınç… açık bir platformun üstüne yerleştirilmiş iki kollu bir direksiyon ve birkaç küçük aparat.
bir dedektiflik hikayesi
1992 yılında, “molodost sibiri” adlı gazezete, grebennikov’un “benim dünyam” adlı kitabın tanıtımına yer verildi. grebennikov’un, bu delicesine basit ve inanılmaz platform üzerinde uçarken göründüğü bir fotoğrafı da yazının içinde yer alıyordu ve bu fotoğraf ilk kez yayınlanıyordu. daha sonra bu fotoğraf büyük bir etki yarattı ve “tehnika molodezhi” dergisinde de yayınlandı.
“tehnika molodezhi” dergisi; kitabın 500 sayfadan oluştuğunu ve içinde 400 adet renkli çizimin/görselin bulunduğunu, bu uçan mucizeye ilişkin tüm detaylı teknik bilgilerin de yine kitapta yer aldığı yazıyordu. “benim dünyam” adlı kitapta, grebennikov’un, uçan araca ilişkin bütünlüklü bir tarifi de yapacağı belirtiliyordu dergideki makalede. fakat her ne olduysa kitapta grebennikov’un, icadını detaylı şekilde anlatmasının önüne geçildi. kitap 300 sayfaya indirildi ve bol bol kelebek fotoğrafları konuldu. araca ilişkin en açık bölüm, herhalde grebennikov’un üstünde uçarken çekilmiş fotoğrafıydı. bunu çıkartmaya gerek görmemişlerdi, çünkü zaten basında yer almıştı ve biliniyordu.
grebennikov, icadını kitabında yayınlayamamış olsa da, okurlarına mümkün olduğunca temel bazı şeylerini okurlarına aktarmaya çalıştı. hastalandığı ve yaşamının sonlarına yaklaştığını anlayan grebennikov, 1990’larda bu icadına ilişkin tüm bilgileri insanlarla paylaşmak istediyse de yapamadı.
bu araçtan sadece bir adet yapılmıştı ve grebennikov’un, 74 yaşında (2001 yılında) tuhaf nedenlerle ölmesinin ardından bu da “kayboldu” (!) tuhaf ölüm diyorum çünkü grebennikov; güçlü manyetik alanların yaydığı ışınım/radyasyonun neden olduğu bir dizi hastalık sonucu hayatını yitirdi. grebennikov, yaşadığı hastalıkların, cihazla yaptığı uçuşlarda, herhangi bir koruma kabini olmaması nedeniyle ortaya çıktığını söylemişti.
grebennikov’un uçun platformunun/icadının olası tasarımına ilişkin iyi bir analiz; http:// dragon-matrix.narod.ru/ adresinde yayınlandı. elbette bu orijinal tasarım değildi ancak tahmini tasarımdı.
cse etkisi
ilgili arkadaşlar internette kendisinin kitabında yer alan birçok görsele ulaşabilirler.