Büyükşehirden Küçük Bir İlçeye Taşınan Birinin Size Kaybettiğimiz Bazı Değerleri Hatırlatacak Mini Öyküsü
3 yıl evveline kadar istanbul'daydım, sonra daha ufak bir büyük şehre taşındım. yaklaşık 5 aydır da onun bir ilçesinde yaşıyorum. kısmetse bu hızla birkaç seneye kalmaz, dağ başına taşınırım, hayırlısı. neyse, burası hayli küçük bir yer. nüfusu yazın 10 katına kadar çıksa da, yaz bitiminde hep tanıdık yüzler göreceğin kadar azalıyor.
konumuza dönersek, bugün belediye şöyle bir anons geçti: "ilçemizin cedit ali paşa mahallesinde, 1 adet ev kedisi bulunmuştur. kaybedenlerin belediye zabıta amirliğine müracaatları önemle duyurulur."
sahne gözünde canlandı mı? kediyi birisi buluyor, zabıtaya götürüyor, zabıta onu kabul ediyor ve anons yapıyor.
böyle anonsları büyük şehirde duyamazsın işte. insanlar kalabalıklaştıkça medeniyete yaklaşmıyorlar aslında, ondan uzaklaşıyorlar. daha bir yükselme hırsıyla, daha bir içgüdüsel ısrarla mücadele ediyorlar.
çevresindeki insanları, hayvanları, ağaçları, çiçekleri, böcekleri, kendi doğasını birinci dereceden ilgilendiren her şeyi kaçırıyorlar. en fenası da, hayatı kaçırıyorlar.
e tabii insan, ev kedisi bulunmuştur anonsu duyunca mutlu oluyor bunları düşününce. bugünkü bu.