çin'in sichuan eyaletindeki min nehri yağışlı mevsimde taşkın ve sellere neden olarak köyleri ve tarlaları harap ediyordu. m.ö 270 civarında qin devleti bu soruna bir çözüm bulması için li bing isimli bir valiyi görevlendirdi. rivayete göre li bing üç yıl boyunca çözüm yolunu aramış min ırmağı boyunca yürürken dujiangyan isimli yerde çözümü keşfetmişti. li bu noktada nehri ikiye bölmek için yapay bir ada inşa etmeye karar verdi. 

adayı inşa etmek için kullanılan kayalar nehir tarafından sürüklenip gidiyordu. bunun üzerine li bambu kafesler yaptırdı. taşları ve kayaları bambu kafeslerin içine koydurarak bu sorunun üstesinden geldi. adanın tamamlanmasından sonra sıra suyun chengdu ovasına yönlendirilmesindeydi. nehrin doğu tarafındaki kaya duvarlarını ateşler yakıp ısıtarak ve soğuk suyla ıslatarak fiziksel olarak çözülmesini sağlayan li bing'in işçileri çekiç ve keski yardımıyla 11 yıllık bir çalışma sonunda 20 metre genişliğinde bir kanal açmayı başardılar. min nehrinin suyu bu kanaldan chengdu ovasına akarak ovayı verimli ve bereketli bir tarım havzasına çevirdi. önceden kurak bir ova olan chengdu'nun ekilebilen kısmı 380.000 hektardan 1.800.000 hektara yükseldi.

nehri ikiye bölen li bing'in çözümü dahiceydi. suyu chengdu ovasına gönderen iç kanal nehrin ana yatağı olarak kalan dış kanaldan daha derin ve dardı. dış kanal ise daha sığ genişti. bu sayede yağışlı yaz mevsiminde suyun büyük kısmı dış kanal üzerinden yangtze nehrine akarken kurak olan kış mevsiminde ise chengdu'ya akıyordu.

chengdu'nun bereketli hasadı sayesinde ordular yürüten qin krallığı çin'i birleştirerek qin imparatorluğu'na dönüştü ve çin'in hikayesi başladı.

li bing ise halkın gönlüne taht kurdu ve tanrı mertebesine yükseltildi.

2000 yıldan daha eski olan dujiangyan sulama sistemi halen çalışıyor ve chengdu ovasını beslemeye devam ediyor.

kaynak: steven mithen - susuzluk kitabı