Güneş Sistemi'ndeki Enteresan Gök Cisimleri
dactyl
pokemon ismi gibi bir ismi olan bu uydu, 1993 yılında 243 ida'ya galileo uzay aracının yaptığı ziyaret sırasında keşfedilmişti. onu enteresan ve ilk yapan şey ise bir asteroid'in uydusu olmasıydı. mars ve jüpiter arasında yer alan 243 ida'nın uydusu olan dactyl'in asteroid'in parçası mı yoksa sürüklenirken çekime kapılan bir cisim mi olduğu bilinmiyor. lakin, bildiğimiz ilk asteroid uydusu kendisi idi. şimdi ise kendisi gibi birkaç tane daha biliyoruz.
charon
gönlümüzün gezegeni, günümüzün cüce gezegeni olan plüton'un, kendisinin yarısı kadar büyük uydusu. güneş sisteminin gezegenine göre en büyük uydusu olan charon ile bu büyüklük sebebiyle gezegen merkezinde değil, merkezinden biraz uzakta bir ortak noktada birbirleri etrafında dönerler. plüton'dan mi koptu yoksa başka bir cüce gezegendi de çekime kapıldı belirsiz.
hyperion
1848 yılında keşfedilen bu satürn uydusu, keşfedilen ilk yuvarlak olmayan uydu olarak tarihe geçti. sünger uydu olarak kabul edilen bu uydu, muhtemelen başka bir parçalanmış gök cisminin yörüngeye oturan parçasıydı.
mimas
yine bir satürn uydusu, yine enteresan bir şekil. death star olarak da bilinen bu uydu, 1789 yılında, cosmos belgeselinde de anlatılan william herschel tarafından keşfedildi. üzerindeki devasa krater de herschel krateri olarak biliniyor.
pan ve atlas
ufo'ya benzeyen bu iki satürn uydusu, orta bölgesinde halka gibi çıkıntıya sahiptir.
callisto
güneş sistemi'nin disko topu olan bu güzel uydu, dolaylı yoldan galileo galilei'yi engizisyon mahkemesine götüren uyduydu. 1610'da galileo tarafından keşfedilen bu uydu, gezegenlerin dünya etrafında değil, güneş etrafında döndüğünün güzel bir ispatı idi. jeolojik hareketler yaşanmayan bu uydu, yaklaşık 4 milyar yıldır aynı görünümde gökyüzünde durmakta.
phobos
mars'ın en büyük uydusu olan bu arkadaş, 50 milyon yıl içerisinde mars ile çarpışacak. küresel bir şekli olmayan bu uydu, mars etrafını 7.5 saatte dolanır. gezegenin sadece 6000 km uzağındadır. günde 2 bazen 3 kere gök yüzünde görülür.
iapetus
dünya ile ay arasındaki sürekli aynı yönü görebilme özelliği, iapetus ile satürn arasında da vardır. hava koşulları ve bu aynı yöne bakma yüzünden, bir tarafı beyaz, diğer tarafı kahverengidir. iapetus'un en acayip tarafı ise 13km yüksekliği ve 20km genişliğinde ekvator boyunca uzanan sıradağlara sahip olmasıdır.