İkili Kapıdan Girildiği An Önlenemeyen Bir Olay: BİM'de Hissedilen Nihilizm Duygusu
bim'den içeri girildiğinde insanın dört bir yanını saran kocaman bir boşvermişliğin, zihnin en ücra noktalarına sirayet eden o anlamsız hiçliğin tüm bedendeki tezahürüdür.
evet, göz yaşartıcı bir gerçek bu anlamsızlık. o gelişigüzel sıralanmış, ilk bakışta reçel mi yoksa otlu peynir mi olduğu anlaşılmayan ürünlerin arasından geçerken, sağa sola atılmış kolilere basa çarpa ilerlerken hissedilir.
çalışanların o android görüntüsünü izlerken sorgularsınız hayatı. neden allah'ım, neden!!? diye isyan edersiniz ama artık çok geçtir her şey için. bim'in sarmalları arasında yok olmaya, hiçliğin içine doğru yol almaya başlamışsınızdır çoktan. çok geç. evet. çok. geç.
bim'e girildiğinde: aynılığın sonsuz döngüsünü hissediyor insan. dost marka süt ürünleri reyonuna yaklaşıp cebini yokladığında en korkunç haliyle düşüncelere sahibiz diyor haykırırcasına.
"varlık, öldüğü gibidir, anlamsız ve amaçsız; lakin bitmez tükenmez bir döngü içerisinde, yoklukta sonu olmayan bir biçimde:" sonsuz döngünün keşfi ile nihilizmin sınırlarını zorlayan nihilizm budura varıyor ve hiçin sonsuzluğunda ekstremliğin sınırlarını zorlayan düşüncelerle cola şişelerini arıyor gözleri.
hayatının boşa geçen anlarında tattığı iksirin algısında yarattığı o geçici hazzın sahteliği karşısında gerçeğin olmadığını, şeylerin kesin niteliklere sahip olmadığını ve ding an sich'in varlığını kesinkes reddettiğini anlıyor.
hüzünlü reyon görevlisinin bakışları bu yapay dünyanın yokluğunda kayboluşun esrarını veriyor ve tanrı´nın olduğunu en sonunda kabul etmek zorunda kalıyor.