Önce fotoğraftaki insanları bir tanıyalım

andrea lewis: bill gates'in sağındaki abla. 1983 yılında ayrılmış. gazeteci ve yazar.

maria wood: gözlüklü abla. bu resimden 2 yıl sonra firmadan ayrıldı. firmayı cinsel ayrımcılıktan dava etti.

paul allen: en sağ alttaki gözlüklü abi. paranın gözüne vurdu. forbes'a göre dünyanın en zengin 40. kişisi. portland trailblazers, the seattle seahawks gibi takımların sahibi. 

bob o'rear: bill gates'in tam üstündeki kırmızı gömlekli abimiz. 1993'te firmadan ayrıldı. hayvancılığa vermiş kendini diyorlar. çok zeki biri. nasa ay'a iniş yaparken nasa görev kontrolde çalışıyormuş. o derece zeki bir abimiz. 

bob greenberg: kırmızı kazak içine turuncu gömlek giymiş olan abimiz. aile şirketine yardımcı olmak için 1981 yılında ayrılmış.

marc mcdonald: sarı uzun saçlı , gözlüklü , oduncu gömlekli abimiz.şirketin ilk maaş ödediği personeli. 2 kez girmiş çıkmış farklı dönemlerde.

gordon letwin: en sağ ortadaki gözlüklü sakallı abimiz. 1993'te ayrılmış. ayrıldığında tam bir milyonermiş. hayatını yaşıyor şu sıralar diyebiliriz.

steve wood: en üst soldaki garip saç ve sakal kesimiyle ilgi çeken abimiz. bu abi 1980'de ayrılmış. kendisini cinsel ayrımcılıktan dava eden maria wood ile evlenmiş. resim değil yalan rüzgarı.

bob wallace: en üst ortadaki abimiz. firmadan ayrıldıktan sonra bir çeşit uyuşturucu üzerinde çalışmış. 2002'de zatürreden vefat etmiş.

jim lane: en üst sağdaki abimiz. 1985 yılına kadar proje müdürü olarak çalışmış. çok önemli işlere imza atmış bir abimizdir.

tarih be. tarih.

kültürün, teknolojinin ve toplumun gelişiminin nevrotik tiplerle olduğunun bir başka güzel örneği.

kim 20 saat masa başında durabilir ki? kim böyle bir adanmışlık gösterip bu kararlılığını yaratıcılığa dönüştürebilir? işte bu adamlar. içleri çürümüş, kimi zaman estetik yoksunu, kimi zaman sığ duyguların verdiği cılız dürtülerle intiharın eşiğine gelen işte bu tipler. işte bu tipler ki sonradan ünlü markaların geçmişlerine kondurulan efsanevi anlatılara dönüşecekler, içlerinden en kurnaz olanları elbette. işte yine de ortalamaya yakınsamak zorunda bir şekilde. gates burada sanki bir anlam köprüsü gibi böyle bir adanmışlığı etiketleştiren kişiye dönüşüyor ve bu durumu özendiren bir imajın habercisi olarak arkadaşlarından ayrılıyor. jobs da farksız.

onlar sayesinde bizler de kod yazmak, bilgisayar alanında girişimci olmak, nerd olmak istiyoruz. altta yatan motivasyonlar basit ve yöneltilebilir çünkü işte buyrun hali hazırda zaten yöneltilmiş ve örneğin apple peydah olmuş. tüm fikirler sonradan yazılmış nerdlerin üzerine. bir parfüm gibi gizlemek için.

ve şimdi daha da can alıcı bölüme geldim. soru şu;
artık bu parfümden başka bir şey var mı ki?

geri kalmışlığımızı tekrar tekrar yüzümüze vuran bir fotoğraftır bana göre. herifler 1978 yılında yazılım şirketi kurup program yazıyorlarmış.
lan 1978 yılında bizim memleketin yarısında elektrik yoktu, bırakın bilgisayarı yazılımı falan, ülkede bir çok insan televizyonun radyonun hatta elektriğin varlığından bihaber yaşıyordu.

Sözlük yazarlarının eğlenceli yorumları

o yıllara geri gönderin lan beni. allah'ını seven o yıllara geri göndersin beni. o yılların new york'unda dedektif olarak işe başlamak, ofisimde filtre kahve içmek, suçlu kovalarken mola verip yol kenarında pudralı donut yemek, derin bi lanet olsun çekmek ve akşamları da smith'in barında iki duble bourbon viski içmek istiyorum amk.

"the big bang theory ‘nin reeldeki hali gibi amk..." dedirten fotoğraf.

bi penny eksik.

fen lisesi mezunları pilav günü hatırası gibi mübarek. bill gates de dönemde çıkıntılık yapıp tıp yazan idealist öğrenci gibi çıkmış.

yıl 1978... microsoft co. öğle yemeği

- 1 bardak kahve / şeker yok
- yarım kavanoz zeytin
- ekmek/yok

the beatles albüm kapağı gibi sanki.

fotoğrafa 10 saniye bakınca iq'm yükseldi, ufkum açıldı.

sonra bir daha baktım aklıma bu geldi: (bkz: hababam sınıfı dokuz doğuruyor)

birazcık saf bir insana “amerikanın efsane grubu, ışınlanma deneyini ilk defa gerçekleştirenler, national geographic’in kurucu ekibi, dünyanın en ünlü kuantumcuları vb” başlıkları altında da itelenebilecek bir fotoğraf.

gözlük takanlar ile takmayanların departman olarak ayrıldıkları şirketin fotoğrafı.

fotoğraf resmen big band.

arka sıra soldan sağa: bass gitar, elektro gitar, davul
orta sıra soldan sağa: mahmut hekimoğlu, solist, trompet, obua
ön sıra soldan sağa: billy (klavye), back vokal ablalar ve en sağda saksafon.

bill gates'in çaycılıktan ceo'luğa kadar yükseldiğini kanıtlayan fotoğraftır.

ferdi tayfur'un fotoğrafta ne işi olduğunu anlamadığım durum. (sol orta)

bizim saç sakal takıntılı bir takım kodamanlarımıza dürülmüş halde gönderilmesi gereken fotoğraf.

valla sanat küratörleri kusura bakmasın ama dali, picasso, boccioni gibi devlerin resimleriyle aynı müzede sergileseler ben sadece bu fotoğrafın karşısına geçer saatlerce bakarım. bakar bakar iç geçiririm, hayaller kurarım. "vay bee" derim. aklıma mad men gelir mesela, 70'lerin new york u gelir. seattle, new jersey, brooklyn gelir. murathan mungan ın bir şiirinde dediği gibi "çağrışımın sonsuz gücü" var bu fotoğrafta.

saymakla bitmez ki bu tablonun çağrıştırdıkları; 80'lerin b sınıf filmleri, broadway caddelerindeki kafelerde entelektüel bir edayla oturan senarist abiler, john, mr anderson, rachel, timoty (tim) gelir mesela. dış cephesinde spiral demir merdivenler olan ve beni mest eden o amerikan apartmanları gelir. bir zamanlar amerika'da filmi gelir, o güzelim kazaklara ve renklere baktığımda manhattan'da aşık olma özlemi gelir. daha sabaha kadar sayarım da içim kabardı hüzünden biraz ara vereceğim şimdi.

aşağıda 2008 versiyonuyla birlikte görülebilir

1978 yılında çekilen fotoğraf ile 2008 yılında çekilen fotoğraf arasında kadın-erkek sayılarında dengesizlik olmasının sebebi, 1978 yılındaki fotoğrafta bulunan bob wallace'ın hayatını kaybetmiş olması ve onun yerine 2008'deki fotoğrafta miriam lubow'un bulunmasıdır.