1958 yılında italyan mühendis giorgio rosa, dokuz çelik sütunla desteklenen 400 metrekarelik bir platformun inşasına başladı. yapay platformda kurmak istediği bu yer, esperanto dilinde libera teritorio de la ınsulo de la rozoj ( italyanca "gül adası'nın özgür bölgesi") adını aldı ve daha sonra esperanta respubliko de la ınsulo de'ye dönüştü. (gül adası esperantist cumhuriyeti). rozoj terimi (italyanca "gül") , yapay platformun tasarımcısı ve kurucusu olan giorgio rosa'nın soyadından geliyordu.

platform , rimini belediyesindeki torre pedrera yakınlarında , italya kıyılarından 6,27 deniz mili (11,61 km) açıkta, dolayısıyla o sırada yürürlükte olan italyan karasularının 500 metre dışında inşa edildi. ada, italyan karasularının sınırlı olduğu güneybatı tarafı hariç, yalnızca uluslararası sularla sınır komşusuydu. rose adası'nın yüzölçümü 400 m² (0,0004 km²), karasuları ise 62,54 km² idi.

giorgio rosa platformu restoran, bar, gece kulübü, hediyelik eşya dükkanı ve postane gibi bir dizi ticari işletmeyle donattı. inşaat 1967 yılında tamamlandı. italya'nın emilia-romagna eyaletinin kıyılarından 11 kilometre uzakta, 1 mayıs 1968'de rosa bağımsızlığını açıkladı ve kendini başkan ilan etti. adadaki eğlence yerleri kısa sürede 68 kuşağı isyankar gençlerinin gözdesi oldu ve italya kıyılarından buraya bot seferleri başladı.

rose ısland'da , daireler konseyi başkanlığı ve bölümlerle, ofislere bölünmüş bakanlıklardan oluşan bir hükümet vardı. antonio malossi başkanlığındaki başkanlık departmanı, maria alvergna başkanlığındaki maliye departmanı, carlo chierici başkanlığındaki içişleri departmanı, luciano marchetti başkanlığındaki sanayi ve ticaret bakanlığı, avukat luciano molè başkanlığındaki ilişkiler departmanı ve son olarak da cesarina mezzini'nin bulunduğu dışişleri bakanlığı.

birleşmiş milletler'e tanınma başvurusu yapılmasıyla birlikte italyan hükûmetinin dikkatini çekti ve rose adasına karşı faaliyetlere başlandı. bunun üzerine giorgio rosa tarafından avrupa konseyi'ne başvuruldu ve italya ile aralarında olan problemin çözümü adına hakemlik talep edildi.

rosa, italyan hükümeti tarafından ulusal vergilendirmeden kaçınıp turistlerden para toplamak isteyen bir dolandırıcı olarak suçlandı. rosa'nın ilegal olarak nitelendirilen mikro devletinin arkasındaki gerçek neden bu olsun ya da olmasın, italyan hükümetinin tepkisi hızlıydı; 26 haziran 1968'de, adanın bağımsızlığını ilan etmesinden 55 gün sonra, italyan ordusu yapay adaya çıkartma yaptı ve kontrolü ele geçirdi. insanlar tahliye edildi ve kimsenin tekrar girememesi için bölge abluka altına aldı.

rose adası'nın kendi hükümeti, para birimi, postanesi ve ticari kuruluşları olmasına ve resmi dili esperanto olmasına rağmen, dünyadaki hiçbir ülke tarafından resmi olarak egemen bir devlet olarak tanınmadı.

ilk başta, italyan hükümeti adayı parçalamaya çalıştı, ancak bunun imkansız olduğunu gördüler, bu yüzden onu havaya uçurmaya karar verdiler. italyan donanması adayı iki kez bombaladı, ilki başarısız oldu ve ikinci bombalama 13 şubat 1969'da gerçekleşti. ancak bu ikinci bombalama destek sütunlara zarar verip eğse de, ada hala ayaktaydı. daha sonra, rosa'nın sürgünde kendi ilan ettiği hükümet, olayları tasvir eden pullar çıkardı. italyan hükümeti rosa'ya savaş masraflarının faturalarını gönderdi. italyan ordusunun bombardımanlarına rağmen ayakta kalan gül adası'nı, 26 şubat 1969'da çıkan büyük bir fırtına batırdı.

rosa, rose adası hakkında bir film yapılması için onayını verdikten sonra 2017'de 92 yaşında öldü. bu olaydan esinlenen film netflix yayın platformunda sydney sibilia'nın yönettiği "the incredible story of rose island" adıyla 2020 yılında yayınlandı.  (filmde gösterildiğinin aksine gabriella, giorgio'ya bu konuda en başından beri destek olmuş, hatta ada yapılmadan önce 1960'ta onunla evlenmiştir.) bu olay sonrasında birleşmiş milletlerin ülkelerin karasularını 6 milden 12 mile çıkardı.